ای گــهــر تـــاج فـــرســـتـــادگـــانتـــــــاج ده گــــــوهــــــر آزادگـــــــانهـر چــه زبــیـگــانـه وخــیـل تــوانـدجـمـلـه در ایـن خـانـه طـفـ…
| ای گــهــر تـــاج فـــرســـتـــادگـــان | تـــــــاج ده گــــــوهــــــر آزادگـــــــان |
| هـر چــه زبــیـگــانـه وخــیـل تــوانـد | جـمـلـه در ایـن خـانـه طـفـیـل تـوانـد |
| اول بـیـت ار چـه بـه نـام تـو بـسـت | نـام تـو چـون قـافـیـه آخـر نـشـسـت |
| ایـن ده ویـران چــو اشــارت رســیـد | از تـــو و آدم بـــه عــمــارت رســـیــد |
| آنــچــه بــدو خــانــه نــوآیـیــن بــود | خـشـت پـسـین دای نخـسـتـین بـود |
| آدم و نــوحــی نــه بــه از هــر دوی | مـــرســـلـــه یــک گـــره از هــر دوی |
| آدم از آن دانـه کـه شـد هـیـضـه دار | تـوبــه شـدش گـلـشـکـر خـوشـگـوار |
| تـوبـه دل در چـمـنـش بـوی تـسـت | گـلشـکـرش خـاک سـر کـوی تـسـت |
| دل ز تـو چـون گلشـکـر تـوبـه خـورد | گـلـشـکـر از گـلـشـکـری تــوبــه کـرد |
| گــوی قــبــولـی ز ازل ســاخــتــنـد | در صــف مــیــدان دل انــداخـــتـــنــد |
| آدم نــو زخــمــه درآمــد بــه پــیـش | تـا بــرد آنـگـوی بــه چـوگـان خـویـش |
| بـارگیش چـون عـقب خـوشـه رفـت | گـوی فـرو مـانـد و فـرا گـوشــه رفـت |
| نوح که لب تـشنه بـه حـیوان رسید | چـشمه غلط کرد و بـه طوفان رسـید |
| مــهــد بــراهــیـم چــو رای اوفــتــاد | نـیـم ره آمـد دو ســه جــای اوفــتــاد |
| چـون دل داود نـفـس تـنـگ داشـت | در خـور ایـن زیـر، بـم آهـنـگ داشـت |
| داشـت سـلـیـمـان ادب خــود نـگـاه | مـمـلـکـت آلـوده نـجـسـت آین کـلـاه |
| یـوســف از آن چــاه عــیـانـی نـدیـد | جــز رســن و دلــو نــشــانـی نــدیـد |
| خـضر عنان زین سفر خـشک تـافت | دامـن خـود تـر شـده چـشـمـه یافـت |
| موسی از این جام تـهی دید دست | شیشه به کهپایه «ارنی » شکست |
| عـزم مـسـیحـا نـه بـه این دانه بـود | کــو ز درون تــهــمــتــی خــانــه بــود |
| هم تـو «فـلـک طـرح » درانداخـتـی | ســایـه بــر ایـن کــار بــرانــداخــتــی |
| مـهـر شـد این نـامـه بـه عـنـوان تـو | خـتـم شـد ایـن خـطـبـه بـه دوران تـو |
| خــیـز و بــه از چــرخ مـداری بــکــن | او نــکــنــد کـــار تـــو کـــاری بـــکــن |
| خــط فـلـک خــطـه مـیـدان تــسـت | گـوی زمـیـن در خـم چـوگـان تــسـت |
| تــا زعــدم گـرد فــنـا بــرنـخــاســت | می تک و می تـاز که میدان تـراست |
| کـیـســت فـنـا کـاب ز جــامـت بــرد | یـا عــدم ســفــلــه کــه نـامــت بــرد |
| پــــای عــــدم در عــــدم آواره کـــن | دســت فــنــا را بــه فــنــا پــاره کــن |
| ای نفـسـت نـطـق زبـان بـسـتـگـان | مـرهـم سـودای جــگـر خــسـتــگـان |
| عـقـل بــه شـرع تــو ز دریـای خـون | کـشـتـی جـان بـرد بـه سـاحـل درون |
| قـبـلـه نـه چـرخ بـه کـویـت دراسـت | عـبـهر شـش روزه بـه مویت دراسـت |
| مـلـک چـو مـویت همه درهم شـود | گــر ســر مـوئی زســرت کــم شــود |
| بی قلم از پوست بـرون خوان توئی | بــی سـخـن از مـغـز درون دان تـوئی |
| زان بـزد انگـشـت تـو بـر حـرف پـای | تـا نـشـود حـرف تـو انـگـشـت سـای |
| حـرف همه خـلق شد انگشت رس | حــرف تــویـی زحــمـت انـگـش کـس |
| پــســت شـکـر گـشـت غـبــار درت | پــســتــه و عــنـاب شــده شــکــرت |
| یک کف پست تو به صحرای عشق | بــرگ چـهـل روزه تـمـاشـای عـشـق |
| تــازه تــریـن صــبــح نـجــاتــی مــرا | خـــاک تـــوام کــاب حـــیــاتـــی مــرا |
| خـاک تـو خـود روضـه جـان مـنسـت | روضـه تــو جــان و جــهـان مـنـســت |
| خـاک تـو در چـشـم نظـامی کشـم | غـاشـیـه بــر دوش غـلـامـی کـشــم |
| بــر سـر آنـروضـه چــون جــان پــاک | خـیزم چـون بـاد و نـشـینم چـو خـاک |
| تــا چــو ســران غــالـیـه تــر کـنـنـد | خـــاک مــرا غــالــیــه ســـر کــنــنــد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
