کعبـه که سـجـاده تـکبـیر تـسـتتـشـنـه جـلـاب تـبــاشـیـر تـسـتتــاج تــو و تــخـت تـو دارد جـهـانتـخـت زمـیـن آمـد و تــاج آسـمـانسـایـه نـداری تــو ک…
| کعبـه که سـجـاده تـکبـیر تـسـت | تـشـنـه جـلـاب تـبــاشـیـر تـسـت |
| تــاج تــو و تــخـت تـو دارد جـهـان | تـخـت زمـیـن آمـد و تــاج آسـمـان |
| سـایـه نـداری تــو کـه نـور مـهـی | رو تـو کـه خـود سـایه نـور الـلـهی |
| چــار عــلـم رکـن مـســلـمـانـیـت | پــنـج دعــا نـوبــت ســلـطــانـیـت |
| خـاک ذلیلان شـده گلشن بـه تـو | چشم غریبـان شده روشن بـه تـو |
| تـا قدمت در شـب گیسـو فشـان | بـر سـر گردون شده دامن کشـان |
| پـر زر و در گـشـتـه ز تـو دامـنـش | خــشـتــک زر سـوزه پــیـراهـنـش |
| در صـدف صـبــح بـه دسـت صـفـا | غــالــیـه بــوی تــو ســایـد صــبــا |
| لـاجـرم آنـجــا کـه صـبــا تــاخـتــه | لـشــگـر عـنـبــر عـلـم انـداخــتــه |
| بــوی کـز آن عـنـبــر لـرزان دهـی | گـر بـه دو عـالم دهی ارزان دهی |
| سـدره ز آرایش صـدرت زهـیسـت | عرش در ایوان تو کرسی نهیست |
| روزن حـاجـت چـو بـود صـبـح تـاب | ذره بــــود عـــرش در آن آفـــتـــاب |
| گـرنـه ز صـبـح آیـنـه بـیـرون فـتـاد | نور تـو بـر خـاک زمـین چـون فـتـاد |
| ای دو جـهان زیر زمـین از چـه ای | گنج نه ای خـاک نشین از چـه ای |
| تا تو بـه خاک اندری ای گنج پـاک | شـرط بـود گنج سـپـردن بـه خـاک |
| گـنـج تــرا فــقـر تــو ویـرانـه بــس | شـمـع تــرا ظـل تـو پــروانـه بــس |
| چــرخ مـقــوس هـدف آه تــســت | چـنـبـر دلـوش رسـن چـاه تـسـت |
| اینـدو طـرف گـرد سـپـید و سـیـاه | راه تـــو را پـــیــک ز پـــیــکــان راه |
| عقل شفا جوی و طبـیبـش توئی | مـاه سـفـرسـاز و غـریـبـش تـوئی |
| خـیـز و شـب مـنـتــظـران روز کـن | طــبــع نـظـامـی طــرب افـروز کـن |
| ای تـن تـو پــاک تــر از جـان پــاک | روح تـــو پـــرورده روحـــی فـــداک |
| نـقـطـه گـه خـانـه رحـمـت تـوئی | خـانـه بــر نـقـطـه زحــمـت تــوئی |
| راهـــروان عـــربــــی را تـــو مـــاه | یــاوگــیــان عــجـــمــی را تـــو راه |
| ره بـه تـو یابـنـد و تـو ره ده نه ای | مـهـتــر ده خـود تـو و در ده نـه ای |
| چـون تـو کریمان که تـماشـا کنند | رسـتـی تـنـها نـه بـه تـنـها کـنـنـد |
| از سر خوانی که رطب خورده ای | از پــــی مـــا زلـــه چـــه آورده ای |
| لب بـگشـا تـا همه شـکـر خـورند | ز آب دهـانــت رطــب تــر خــورنــد |
| ای شـب گـیسـوی تـو روز نـجـات | آتـــش ســودای تـــو آب حـــیــات |
| عـقـل شــده شــیـفـتــه روی تــو | سـلـسـلـه شـیـفـتـگـان مـوی تـو |
| چــرخ ز طــوق کــمـرت بــنـده ای | صبـح ز خـورشـید رخـت خـنده ای |
| عالم تـردامن خـشـک از تـو یافت | ناف زمین نافه مشـک از تـو یافـت |
| از اثـر خـاک تـو مـشـگـیـن غـبــار | پـیـکـر آن بــوم شـده مـشـک بــار |
| خـاک تـو از بـاد سلیمان بـهسـت | روضه چـگویم که ز رضوان بـهست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
