منوچهر منوچهری(بیدل)
امید من به جز عشق علی نیست
دلم جز بر فروغش منجلی نیست
همه نالم که ای مولای من گیر
زلطفت دست این خوار زمین گیر
چو من زادم به عشق تو به زادم
امید من توئی ای نور د ا د م
همه صورو صلات من بسویت
ستا یش میکنم آن ماه رویت
چه شبها گریه کردم من به زاری
چه شبها ناله کردم من به خواری
مرا عشق تو دریای جنون است
از این دریا دل من غرق خون است
اگر یک لحظه با لطفی که داری
به سوی من نظر گیری خدائی
سرم بر اوج ارش آری زمهرت
دلم تا با ن کنی از نور چهرت
پس امیدم توئی ای ماه رخشان
شب و روز بیدل سویت شتا بان
———–
بخش مثنوی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
