قالب شعر: غزل

هر آدمی فرشته‌ای دارد از بهشت

آن مادر است، سایه‌ی امن ایزد سرشت

محرم‌ترین حکایت دل در سکوت ما

چشمان او بخواند اسرار دل که خست

بی‌آنکه لب گشایم و گویم غم درون

او می‌نگرد به دل و آرام می‌نوشت

نامش ز مهر، صورتش از نور و آینه

آغوش او بهشت و نگاهش نسیم دشت

هر اشک من که ریخت به دامان پر امید

او درد را به بوسه و لبخند شست و شست

ای مادر عزیز، بهار دل بهمنم

در سایه‌ات ز هر غم و اندوه باز رست

مادر، فرشته‌ای است که از لطف حق رسید

بی‌مثل و بی‌نظیر، همان که دلش بهشت