قالب شعر: غزل

قصه ی باران

هرشب برایش قصه ی باران نوشتم

او در شروع شب من از پایان نوشتم

با این همه دلخستگی هر روز و هر شب

از خاطرات  سفره ی بی نان  نوشتم

من همچنان چشم انتظار دلخوشی ها

از  آن  طلوع  صبح در  آبان  نوشتم

با غصه های هر شب ِ این  فصل جانکاه

از  مادران گوشه ی ، زندان  نوشتم

از کارگر ،از کار و صاحبکار بی غم

از ظلم بیش از حد، بله قربان نوشتم

از زنده ی  بازنده ی زندان  ِرندان

از  یک دل  تاریک بی  وجدان نوشتم

بیداری هر صبح در  کنج  خیابان

از برج شمران ، تا سر  ِ تهران نوشتم

ویلا به ویلا میزبان اعیان و خاصان

از یک کلنگین خانه و مهمان نوشتم

از گل فروشیهای دختربچه ی شهر

با کفشهای پاره ی بی جان نوشتم

از سگ دویهای فقط یک لقمه ی نان

بالا و پایین رفتن از میدان نوشتم

در گوشه ای افتاده مادر زار و بیمار

از پول داروهای بی درمان نوشتم

آری نوشتم با دلی آکنده از درد

از رنج و درد دائم ايران نوشتم

نسرین_حسینی

10/11/1401