قاسم پیرنظر
فهمید دل
فهمیددل ازعشق تولرزیدن خودرا
شدعادت من پیش تونادیدن خودرا
برکل سرافرازی عالم ندهم من
یک لحظه تورا دیدن و بالیدن خودرا
جان قابل تقدیم شدن را که ندارد
لذت ببرم پای تو غلطیدن خودرا
شادم که تو گل هستی ومن قطره ناچیز
عنوان به کنم شیوه باریدن خودرا
باغی که ندارم به کنم وقف وصالت
فریاد زنم لحظه گل چیدن خودرا
ای کاش توساقی بشوی طالب می من
باور کنم از جام تو نوشیدن خودرا
چون گفت “سلیمی” بمن این جمله که ؛آیا
آموخته ای درس رهانیدن خودرا
گفتم خودت آگاهی عجب نیست ببینم
پروانه صفت دور تو چرخیدن خودرا
پیرنظر”سلیم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
