غوربت

تبسم عبداله زاده

بیری گئدسین دئسین منیم آناما
غوصصه منیم اؤرگیمده یئرسالیب
غوربت سیخیر بولود کیمی گوزومو
باهارفصلی یاشیللیغیم سارالیب

چو لغالاییب قه هه ر منی غم منی
داها گولوش دوداغیما یاراشمیر
آیری دوشوب کورپه دویغوم آنادان
هئچ کیمسه یه قوینون آچمیر قول آچمیر

چال قاپینی من کی یوخام اوزومده
بیر قادین وار ساچلاری غم داریدی
دورت دوواردا هر گون باخیر اوزونه
دئییر بیر گون گوزگوده
“من “واریدی

بیر یول آرا ،غوربته سال یولونو
گل دولاییم قوللاریمی بوینونا
داریخمیشام ایتگین گئدن گونلره
آتما منی قارانلیغین قوینونا.

معصومه عبداله زاده
( تبسم )

( برگردان به فارسی )

یکی برود بگوید به مادرم
غصه در دلم جا انداخته است
غربت مانند ابری می فشارد
چشمم را
درفصل بهار سبزییتم زرد شده
دربرگرفته مرا بغض ،مرا غم
دیگر لبخند بر لبم نمی آید
جداافتاده احساس نوپایم از مادر
به هیچ کسی آغوش نمی گشاید دست نمی گشاید
بزن دررا ،من که نیستم در خودم
زنی است گیسوانش دار غم است
در چهار دیواری هرروز به خودش نگاه می کند
می گوید روزی در آیینه
” من ” ی بود
راهی بیاب ،به سمت غربت
بیا تا دستانم را بیاویزم بر گردنت
دلتنگ روزهای گمشده ام
مرا نینداز در آغوش تاریکی ها.

بخش چهار پاره | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران