درختی پیر شکسته ، خشک ، تنها ، گم نشسته در سکوت ِ وهمناک ِ دشت نگاهش دور فسرده در غروب ِ مرده ی دلگیر و هنگامی که بر می گشت کلاغی خسته سوی آشیان ِ خوی…
درختی پیر شکسته ، خشک ، تنها ، گم نشسته در سکوت ِ وهمناک ِ دشت نگاهش دور فسرده در غروب ِ مرده ی دلگیر و هنگامی که بر می گشت کلاغی خسته سوی آشیان ِ خویش غم آور بر سر ِ آن شاخه های خشک فروغ ِ واپسین ِ خنده ی خورشید شد خاموش
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
