هــر روز کــه صــبــح بــردمــیـدییـوســف رخ مـشـرقـی رسـیـدیکــردی فـــلــک تـــرنــج پـــیــکــرریــحـــانــی او تـــرنـــجـــی از زرلـــیــلــی ز س…
| هــر روز کــه صــبــح بــردمــیـدی | یـوســف رخ مـشـرقـی رسـیـدی |
| کــردی فـــلــک تـــرنــج پـــیــکــر | ریــحـــانــی او تـــرنـــجـــی از زر |
| لـــیــلــی ز ســـر تـــرنــج بـــازی | کـــردی ز زنــخ تـــرنـــج ســـازی |
| زان تـــازه تـــرنـــج نــو رســـیــده | نــظـــاره تـــرنـــج کـــف بـــریــده |
| چــون بــر کــف او تــرنــج دیـدنــد | از عـشـق چـو نـار مـی کـفـیدنـد |
| شـد قیس بـه جـلوه گاه غنجـش | نـــارنــج رخ از غـــم تـــرنــجـــش |
| بـــرده ز دمـــاغ دوســـتـــان رنــج | خــوشـبــوئی آن تــرنـج و نـارنـج |
| چـون یـک چـنـدی بــرایـن بــرآمـد | افــغـــان ز دو نــازنــیــن بـــرآمــد |
| عـشـق آمـد و کـرد خـانـه خـالـی | بـــرداشــتـــه تـــیــغ لــاابـــالــی |
| غــم داد و دل از کـنـارشــان بــرد | وز دل شــدگـی قــرارشــان بــرد |
| زان دل کـه بـه یـکـدیـگـر نـهـادنـد | در مـعــرض گــفــتــگــو فــتــادنـد |
| این پـرده دریده شـد ز هـر سـوی | وان راز شـنیده شـد بـه هر کوی |
| زین قـصـه کـه محـکـم آیتـی بـود | در هـر دهـنـی حــکــایـتــی بــود |
| کــردنــد بــســی بــه هـم مــدارا | تـــــا راز نــــگــــردد آشـــــکــــارا |
| بـند سر نافه گرچـه خشک است | بوی خوش او گوای مشک است |
| یاری که ز عاشـقی خـبـر داشـت | بـرقـع ز جـمال خـویش بـرداشـت |
| کـردنـد شــکـیـب تــا بــکـوشــنـد | وان عـشـق بـرهنـه را بـپـوشـنـد |
| در عشـق شـکیب کی کند سـود | خـورشـیـد بـه گـل نـشـاید انـدود |
| چـشـمـی بـه هزار غـمـزه غـمـاز | در پــرده نـهـفـتــه چــون بــود راز |
| زلـفـی بــه هـزار حـلـقـه زنـجــیـر | جـز شیفتـه دل شدن چـه تـدبـیر |
| زان پـس چو بـه عقل پیش دیدند | دزدیـده بــه روی خـویـش دیـدنـد |
| چـون شیفتـه گشـت قیس را کار | در چـنـبــر عـشـق شـد گـرفـتــار |
| از عـــشـــق جـــمــال آن دلــارام | نــگـــرفـــت هــیــچ مـــنــزل آرام |
| در صـــحـــبـــت آن نــگــار زیــبـــا | مــی بــود ولــیـک نــاشــکــیــبــا |
| یــکــبـــاره دلــش ز پـــا درافــتــاد | هـم خـیک درید و هـم خـر افـتـاد |
| و آنــان کــه نــیـوفــتــاده بــودنــد | مـجـنـون لـقـبــش نـهـاده بـودنـد |
| او نـــیــز بـــه وجـــه بـــیــنـــوائی | مـی داد بــر ایـن سـخـن گـوائی |
| از بـس که سخن بـه طعنه گفتند | از شــیـفــتــه مـاه نـو نـهـفـتــنـد |
| از بس که چو سگ زبان کشیدند | ز آهــو بــره ســبــزه را بــریـدنــد |
| لـیلی چـون بـریده شـد ز مجـنون | مـی ریـخــت ز دیـده در مـکــنـون |
| مـجــنـون چــو نـدیـد روی لـیـلـی | از هـر مـژه ای گـشــاد ســیـلـی |
| می گشـت بـه گـرد کـوی و بـازار | در دیــده ســرشــک و در دل آزار |
| مـی گــفــت ســرودهـای کــاری | می خواند چـو عاشقان بـه زاری |
| او مـی شـد و مـی زدند هرکـس | مجـنون مجـنون ز پـیش و از پـس |
| او نـیز فـسـار سـسـت مـی کـرد | دیـوانـگــیـی درســت مــی کــرد |
| مـی رانـد خــری بــه گـردن خــرد | خـر رفت و بـه عاقبـت رسـن بـرد |
| دل را بــه دو نـیـم کـرد چــون نـاز | تـا دل بــه دو نـیـم خـوانـدش یـار |
| کــوشــیـد کــه راز دل بــپــوشــد | بـــا آتــش دل کــه بـــاز کــوشــد |
| خــون جــگــرش بـــه رخ بـــرآمــد | از دل بــگـذشـت و بــر ســر آمـد |
| او در غـــــم یـــــار و یــــار ازو دور | دل پـرغـم و غـمـگـسـار از او دور |
| چـون شمع بـه تـرک خواب گفتـه | نـاسـوده بـه روز و شـب نخـفـتـه |
| مـی کـشـت ز درد خـویـشـتـن را | مـی جـسـت دوای جـان و تـن را |
| مــی کــنـد بــدان امــیـد جــانـی | مـی کـوفـت سـری بـر آسـتـانی |
| هر صـبـحـدمـی شـدی شـتـابـان | ســرپــای بــرهــنــه در بــیـابــان |
| او بـــنـــده یـــار و یـــار در بـــنـــد | از یـکـدیـگـر بــه بــوی خــرسـنـد |
| هـر شـب ز فـراق بــیـت خـوانـان | پـنـهـان رفـتـی بــه کـوی جـانـان |
| در بــوســه زدی و بــازگـشــتــی | بـــازآمـــدنــش دراز گـــشـــتـــی |
| رفــتــنـش بــه از شــمـال بــودی | بــاز آمــدنــش بــه ســال بــودی |
| در وقـت شــدن هـزار بــرداشــت | چــون آمـد خــار در گــذر داشــت |
| مـی رفـت چــنـانـکـه آب در چــاه | مــی آمــد صـــد گــریــوه بـــر راه |
| پـای آبـلـه چـون بـه یار می رفـت | بــر مــرکــب راهــوار مــی رفــت |
| بـاد از پـس داشـت چـاه در پـیش | کـامـد بــه وبــال خــانـه خـویـش |
| گـر بــخــت بــه کـام او زدی سـاز | هـرگــز بــه وطــن نـیـامــدی بــاز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
