قالب شعر: غزل

ز مستی سجده شکرانه دارم
بگِرد شمع خویش پروانه دارم
هوای ساقی سیمین بَرم هست
عجب من خواهش شرمانه دارم
چنان صافی جان می بارد از جام
که حالی بس خوش و حنانه دارم
از این ایام فقط رّدِ غباری ست
که عید است و منم عیدانه دارم
چنان از عالم واقع به دورم
که گویا دلبری همخانه دارم
چه باکی دارم از ایام ناخوش
ز عمر خود مگر بیعانه دارم
مکدر می شود رخسار ساقی
دراز چشمی بر آن پیمانه دارم
اگر مستی ز جان پروا نماید
ببینند خانه ای، ویرانه دارم
اگر باز آیدم هشیار؛ هشدار
طنابی بسته در، آستانه دارم