رفـــت مــنــذر بـــه اتـــفـــاق پـــدربـر چـنین جـسـتـجـوی بـست کمرجـسـت جـائی فـراخ و سـاز بــلـنـدایـمــن از گــرمـی و گــداز و گــزنـدکــانــچــن…
| رفـــت مــنــذر بـــه اتـــفـــاق پـــدر | بـر چـنین جـسـتـجـوی بـست کمر |
| جـسـت جـائی فـراخ و سـاز بــلـنـد | ایـمــن از گــرمـی و گــداز و گــزنـد |
| کــانــچــنــان دز در آن دیــار نــبـــود | وآنچـه بـد جـز همـان بـه کـار نـبـود |
| اوســتــادان کــار مـی جــســتــنـد | جــای آن کـارگـاه مـی شـسـتــنـد |
| هرکه بـر شغل آن غرض بـرخـاست | آن نــمــودار ازو نــیــامـــد راســـت |
| تـا بـه نـعـمـان خـبـر رسـید درسـت | کانچنان پیشه ور که در خور تست |
| هــســت نــام آوری ز کــشــور روم | زیـرکـی کـو ز ســنـگ ســازد مـوم |
| چـابـکی چـرب دسـت و شیرین کار | ســام دســتــی و نـام او سـمـنـار |
| دســتــبــردش هـمـه جــهـان دیـده | بــه هـمــه دیـده ای پــســنــدیـده |
| کرده چندین بـنا بـه مصر و بـه شام | هـر یـکـی در نـهـاد خـویـش تـمـام |
| رومـــیــان هــنـــدوان پـــیــشـــه او | چــیـنـیـان ریـزه چــیـن تــیـشــه او |
| گرچه بـناست وین سخن فاشست | او ســـتـــاد هــزار نــقــاشــســـت |
| هست بـیرون ازین بـه رأی و قیاس | رصــدانــگــیـز و ارتــفــاع شــنــاس |
| نـظــرش بــر فــلـک تــنـیـده لـعــاب | از دم عـــنــکــبـــوت اصـــطـــرلــاب |
| چــون بــلـیـنـاس روم صـاحــب رای | هم رصد بـند و هم طلسـم گشای |
| آگـه از روی بــســتــگــان ســپــهـر | از شـبــیـخــون مـاه و کـیـنـه مـهـر |
| سـاز ایـن شـغـل ازو تـوانـی یـافـت | کاین چـنین کسـوت او تـواند بـافت |
| طــاقــی از گــل چـــنــان بـــرآرایــد | کـــز ســـتـــاره چـــراغ بـــربـــایـــد |
| چـون کـه نعـمـان بـدین طـلـبـکـاری | گــرم دل شــد ز نــار ســـمــنــاری |
| کس فـرسـتـاد و خـواند زان بـومش | هـم بــرومـی فــریـفــت از رومــش |
| چـونکه سـمنار سـوی نعـمان رفـت | رغـبــت کـار شــد یـکـی در هـفـت |
| آنچـه مقصـود بـود از او درخـواسـت | وانــگــهـی کــرد کــار او را راســت |
| آلــتـــی کــان رواق را شــایــســت | سـاخـتـند آنچـنان که می بـایست |
| پــنـجــه کــارگـر شــد آهـن ســنـج | بــر بــنـا کــرد کــار ســالــی پــنـج |
| تـا هـم آخـر بـه دسـت زرین چـنـگ | کرد سـیمین رواقـی ازگل و سـنگ |
| کـوشـکـی بـرج بـرکـشـیده بـه مـاه | قـبـلـه گـاه هـمـه سـپـید و سـیـاه |
| کـــارگــاهــی بـــه زیــب و زرکــاری | رنـگ نــاری و نـقــش ســمــنــاری |
| فــلـکــی پــای گــرد کــرده بــه نـاز | نــه فـــلــک را بـــه گـــرد او پـــرواز |
| قـطـبـی از پـیـکـر جـنـوب و شـمـال | تــنــگــلــوشــای صــدهـزار خــیـال |
| مـانـده را دیـدنـش مـقـابــل خــواب | تــشــنــه را نــقــش او بـــرابــر آب |
| آفـــتـــاب ار بـــر او فـــکــنــدی نــور | دیـده را در عـصـابـه بــسـتـی حـور |
| چـون بـهـشـتـش درون پـر آسـایش | چـون سـپـهـرش بــرون پــر آرایـش |
| صقلش از مالش سـریشـم و شـیر | گـشــتــه آیـیـنـه وار عـکـس پــذیـر |
| در شـبــانـروزی از شـتــاب و درنـگ | چون عروسان بـرآمدی به سه رنگ |
| یــافـــتـــی از ســـه رنــگ نــاوردی | ازرقــــی و ســــپــــیــــدی و زردی |
| صــبــحــدم ز آســمـان ازرق پــوش | چـون هوا بـسـتـی ازرقی بـر دوش |
| کـــافـــتـــاب آمـــدی بـــرون زنـــورد | چــهــره چــون آفــتــاب کــردی زرد |
| چـون زدی ابــر کـلـه بــر خـورشـیـد | از لـطـافـت شـدی چـو ابـر سـفـید |
| بـــا هــوا در نــقـــاب یــک رنــگـــی | گــاه رومــی نـمــود و گــه زنـگــی |
| چـونکه سمنار از آن عمل پـرداخـت | خوبـتـر زانکه خواستـند بـه ساخت |
| ز آســمــان بـــرگــذشــت رونــق او | خــور بــه رونـق شـد از خـورنـق او |
| داد نـعـمـان بــه نـعـمـتــیـش نـویـد | کـه بـه یک نیمـه زان نداشـت امید |
| از شــتــر بــارهـای پــر زر خــشـک | وز گـرانمـایه های گـوهر و مـشـک |
| بــیـشــتــر زانــکــه در شــمــار آیـد | تـــا دگــر وقــت هــا بـــه کــار آیــد |
| چــــوب اگــــر بـــــازداری از آتــــش | خـام مـانـد کـبــاب سـخـتـی کـش |
| دسـت بـخـشـنده کـافـت درمسـت | حــاجــب الـبــاب درگـه کـرمـســت |
| مـــرد بـــنـــا کـــه آن نـــوازش دیــد | وعـــده هــای امــیــدوار شـــنــیــد |
| گفـت اگر زان چـه وعـده دادم شـاه | پـیـش از ایـن شـغـل بـودمـی آگـاه |
| نـقــش ایـن کــارگـاه چــیـنـی کــار | بـهـتـرک بــسـتـمـی در ایـن پـرگـار |
| بــیـشـتــر بــردمـی در ایـنـجــا رنـج | تـا بـه مـن شـاه بـیش دادی گـنـج |
| کـردمـی کـوشـکـی کـه تــا بــودی | روزش از روز رونـــــــق افـــــــزودی |
| گـفـت نعـمان چـو بـیش یابـی چـیز | بــه از ایـن سـاخـتـن تـوانـی نـیـز؟ |
| گـفـت اگـر بـایدت بـه وقـت بـسـیچ | آن کـنـم کـین بـرش نـبـاشـد هـیچ |
| این سه رنگ است آن بود صد رنگ | آن زیـاقـوت بــاشـد ایـن از ســنـگ |
| ایـن بـه یـک گـنـبـدی نـمـایـد چـهـر | آن بـود هفـت گـنـبـدی چـو سـپـهر |
| روی نعـمان ازین سـخـن بـفـروخـت | خـرمـن مهر و مـردمی را سـوخـت |
| پــادشـاه آتــشـی سـت کـز نـورش | ایـمــن آن شــد کــه دیـد از دورش |
| واتــش او گــلـی اســت گـوهـربــار | در بــرابــر گـل اسـت و در بــر خــار |
| پــادشـه هـمـچـو تــاک انـگـورسـت | در نـپــیـچــد دران کــز او دورســت |
| وانـکـه پــیـچـد در او بــه صـد یـاری | بـیخ و بـارش کـنـد بـه صـد خـواری |
| گـفـت اگـر مـانمـش بـه زور و بـه زر | بــه ازیـنـی کــنــد بــه جــای دگــر |
| نــام و صـــیــت مــرا تـــبـــاه کــنــد | نــامــه خــویــش را ســیــاه کــنــد |
| کـــارداران خــــویـــش را فــــرمـــود | تــا بـــرنــد از دز افــکــنــنــدش زود |
| کـارگـر بـین کـه خـاک خـونـخـوارش | چــون فــکــنـد از نـشــانـه کــارش |
| کـرد قـصـری بـه چـنـد سـال بـلـنـد | بــه زمــانـیـش ازو زمــانـه فــکــنـد |
| آتـش انـگـیخـت خـود بـه دود افـتـاد | دیــر بـــر بـــام رفــت و زود افــتــاد |
| بـی خـبــر بـود از اوفـتـادن خـویـش | کـان بـنـا بـرکـشـیـد صـد گـز بـیش |
| گــر ز گــور خــودش خــبـــر بـــودی | یک بـه دسـت از سـه گز نیفـزودی |
| تــخـت پــایـه چـنـان تــوان بــر بــرد | کـه چــو افــتــی ازو نـگـردی خــرد |
| نـام نـعــمــان بــدان بــنـای بــلــنـد | از بــلـنـدی بـه مـه رسـانـد کـمـنـد |
| خـاک جـادوی مطـلقش می خـواند | خـلـق رب الـخـورنقـش می خـواند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
