شــرطـســت کـه وقـت بــرگ ریـزانخـــونــابـــه شـــود ز بـــرگ ریــزانخــونــی کــه بــود درون هــر شــاخبــیـرون چــکـد از مـســام ســوراخقــــــــار…
| شــرطـســت کـه وقـت بــرگ ریـزان | خـــونــابـــه شـــود ز بـــرگ ریــزان |
| خــونــی کــه بــود درون هــر شــاخ | بــیـرون چــکـد از مـســام ســوراخ |
| قــــــــاروره آب ســــــــرد گــــــــردد | رخـــــســـــاره بـــــاغ زرد گـــــردد |
| شــــاخ آبــــلـــه هـــلــــاک یـــابــــد | زر جـــویــد بـــرگ و خـــاک یــابـــد |
| نـرگـس بــه جـمـازه بــر نـهـد رخـت | شـمـشـاد در افـتـد از سـر تــخـت |
| سـیـمـای سـمـن شـکـسـت گـیـرد | گـل نـامـه غــم بــه دســت گـیـرد |
| بـــر فــرق چـــمــن کــلــالــه خــاک | پــیـچـیـده شـود چــو مـار ضـحـاک |
| چـــون بـــاد مـــخـــالـــف آیــد از دور | افــتــادن بــرگ هــســت مــعــذور |
| کــانــان کــه ز غــرقــگــه گــریــزنــد | ز انــدیــشــه بـــاد رخـــت ریــزنــد |
| نـــازک جــــگــــران بــــاغ رنـــجــــور | شــیـریـن نـمـکـان تــاک مـخــمـور |
| انـــداخـــتــــه هـــنـــدوی کـــدیـــور | زنــگــی بـــچــگــان تـــاک را ســر |
| ســـرهـــای تـــهـــی ز طـــره کـــاخ | آویــخــتـــه هــم بـــه طــره شــاخ |
| ســیـب از زنــخــی بــدان نــگــونـی | بـــر نــار زنــخ زنــان کــه چـــونــی |
| نــار از جـــگــر کــفـــیــده خـــویــش | خــونـابــه چــکــانـده بــر دل ریـش |
| بــر پــســتــه کـه شـد دهـن دریـده | عـــــنــــاب ز دور لــــب گــــزیــــده |
| در مـــعـــرکـــه چـــنــیــن خـــزانــی | شـد زخــم رسـیـده گـلـسـتــانـی |
| لــیــلــی ز ســریــر ســر بــلــنــدی | افـــتــــاد بــــه چـــاه دردمـــنـــدی |
| شــد چــشــم زده بــهــار بـــاغــش | زد بــاد تــپــانــچــه بــر چــراغــش |
| آن سـر کـه عـصـابــهـای زر بــسـت | خـود را بــه عـصـا بـه دگـر بــسـت |
| گـشـت آن تــن نـازک قـصـب پــوش | چون تـار قصب ضعیف و بـی تـوش |
| شــد بــدر مـهـیـش چــون هـلـالـی | وان سـرو سـهـیش چـون خـیـالـی |
| ســـودای دلـــش بـــه ســـر درآمــد | ســرســام سـرش بــه دل بــرآمـد |
| گــــرمـــای تــــمـــوز ژالـــه را بــــرد | بـــاد آمــد و بـــرگ لـــالــه را بـــرد |
| تــب لـرزه شــکـســت پــیـکــرش را | تـــبـــخــالــه گــزیــد شــکــرش را |
| بـــالــیــن طــلــبـــیــد زاد ســـروش | وز ســـرو فــتـــاده شــد تـــذروش |
| افــتــاد چــنـانـکــه دانـه از کــشــت | سـر بـند قصـب بـه رخ فرو هشـت |
| بـــر مــادر خـــویــش راز بـــگــشــاد | یــکـــبـــاره در نـــیــاز بـــگـــشـــاد |
| کــای مــادر مـهـربــان چــه تــدبــیـر | کــاهـو بــره زهـر خــورد بــا شــیـر |
| در کـــوچـــگـــه اوفـــتــــاد رخـــتـــم | چـون سسـت شدم مگیر سخـتـم |
| خون می خورم این چه مهربانیست | جـان می کنم این چه زندگانیست |
| چــنــدان جــگــر نــهـفــتــه خــوردم | کــز دل بـــه دهــن رســـیــد دردم |
| چـون جــان ز لـبــم نـفـس گـشـایـد | گــر راز گــشــاده گـشــت شــایـد |
| چـــون پـــرده ز راز بــــر گـــرفـــتـــم | بــــدرود کــــه راه در گـــرفــــتــــم |
| در گـــردنـــم آر دســـت یـــکـــبــــار | خـــون مـــن و گـــردن تـــو زنــهــار |
| کان لحـظه که جـان سـپـرده بـاشم | وز دوری دوســـت مــرده بـــاشــم |
| ســرمــم ز غــبــار دوســت درکــش | نــیـلــم ز نــیــاز دوســت بــرکــش |
| فـــرقــم ز گــلــاب اشـــک تـــر کــن | عــطــرم ز شــمــامـه جــگــر کــن |
| بـــر بـــنــد حـــنــوطـــم از گـــل زرد | کــافـــور فـــشـــانــم از دم ســـرد |
| خـون کـن کـفـنـم کـه مـن شـهـیدم | تـــا بــــاشـــد رنـــگ روز عـــیـــدم |
| آراســـــتـــــه کـــــن عـــــروس وارم | بـــســپـــار بـــه خــاک پــرده دارم |
| آواره مـــــن چــــــو گـــــردد آگــــــاه | کــاواره شــدم مــن از وطــن گــاه |
| دانــــم کـــــه ز راه ســـــوگـــــواری | آیــد بـــه ســـلــام ایــن عــمــاری |
| چــون بــر سـر خــاک مـن نـشـیـنـد | مــه جــویــد لــیــک خــاک بــیـنــد |
| بــر خــاک مــن آن غــریـب خــاکــی | نـــالـــد بـــه دریـــغ و دردنـــاکـــی |
| یـاراسـت و عـجــب عـزیـز یـاراسـت | از مــن بــه بــر تــو یـادگــار اســت |
| از بـــــهــــر خــــدا نــــکــــوش داری | در وی نـکــنـی نـظــر بــه خــواری |
| آن دل کــه نــیــابـــیــش بـــجـــوئی | وان قــصــه کــه دانـیـش بــگــوئی |
| مـــن داشــــتــــه ام عــــزیـــزوارش | تـــو نــیــز چــو مــن عــزیــز دارش |
| گــو لــیـلــی ازیـن ســرای دلــگــیـر | آن لـحـظـه کـه مـی بــریـد زنـجـیـر |
| در مـهـر تــو تــن بــه خـاک مـی داد | بـــر یــاد تــو جــان پــاک مــی داد |
| در عــاشــقــی تـــو صــادقــی کــرد | جــان در ســر کـار عـاشـقـی کـرد |
| احـوال چـه پـرسـیـم کـه چـون رفـت | بـا عـشـق تـو از جـهان بـرون رفت |
| تــا داشـت در ایـن جـهـان شـمـاری | جــز بــا غــم تــو نـداشــت کــاری |
| وان لـحـظـه کـه در غـم تـو می مـرد | غـمـهـای تـو راه تـوشـه مـی بــرد |
| وامــروز کــه در نـقــاب خــاکــســت | هــم در هـوس تــو دردنــاکــســت |
| چــون مــنــتــظــران دریـن گــذرگــاه | هـسـت از قـبـل تـو چـشـم بـر راه |
| مــی پـــایــد تـــا تـــو در پـــی آیــی | سـربــاز پــس اسـت تـا کـی آیـی |
| یـــک ره بـــرهـــان از انـــتـــظـــارش | در خـــز بـــه خـــزیــنــه کـــنــارش |
| ایـن گـفـت و بـه گـریه دیـده تـر کـرد | وآهـــنـــگ ولـــایـــت دگــــر کــــرد |
| چــون راز نــهــفــتــه بـــر زبـــان داد | جــانـان طــلــبــیـد و زود جــان داد |
| مــادر کــه عــروس را چـــنــان دیــد | آیــا کــه قــیــامــت آن زمــان دیــد |
| مـعــجــز ز ســر ســپــیـد بــگـشــاد | مـوی چــو ســمـن بــه بــاد بــرداد |
| در حـــســـرت روی و مــوی فــرزنــد | بــرمـیـزد و مـوی و روی مـی کـنـد |
| هـر مـویـه کـه بــود خـوانـدش از بــر | هر موی که داشـت کندش از سـر |
| پــیـرانــه گــریـســت بــر جــوانـیـش | خـون ریـخــت بــر آب زنـدگـانـیـش |
| گـه ریـخـت سـرشـک بـر سـریـنـش | گــه روی نــهــاد بـــر جــبــیــنــش |
| چـندان ز سـرشگهاش خـون رسـت | کان چشمه آب را به خون شست |
| چــنـدان ز غــمـش بــه مـهـر نـالـیـد | کـــز نــالــه او ســـپـــهــر نــالــیــد |
| آن نوحـه که خـون شـود بـدو سـنگ | مـی کـرد بــران عــقــیـق گـلـرنـگ |
| مـه را ز ســتــاره طـوق بــربــســت | صـندوق جـگـر هم از جـگر بـسـت |
| آراســتــش آنــچــنــان کــه فــرمــود | گــل را بــه گــلــاب و عــنـبــرآلــود |
| بــسـپـرد بـه خـاک و نـامـدش بــاک | کـاسـایش خـاک هـسـت در خـاک |
| خــاتـــون حـــصــار شــد حـــصــاری | آســـود غـــم از خــــزیـــنـــه داری |
| *** | |
| طــغــرا کـش ایـن مـثــال مـشــهـور | بـر شـقـه چـنـان نبـشـت مـنشـور |
| کــــز حـــــادثـــــه وفــــات آن مــــاه | چـون قیس شکستـه دل شد آگاه |
| گـریان شـد و تـلـخ تـلـخ بـگـریسـت | بـی گـریه تـلـخ در جـهان کـیسـت |
| آمـد ســوی آن حــظـیـره جــوشــان | چــون ابــر شـد از درون خـروشـان |
| بــر مـشـهـد او کـه مـوج خــون بــود | آن سـوخـتـه دل مپـرس چـون بـود |
| از دیـده چــو خــون سـرشـک ریـزان | مــــردم ز نـــفــــیـــر او گــــریـــزان |
| در شـوشـه تــربــتـش بــه صـد رنـج | پــیـچــیـد چــنـانـکـه مـار بــر گـنـج |
| از بـس که سرشک لاله گون ریخـت | لـالـه ز گــیـاه گــورش انـگــیـخــت |
| خــونـاب جــگــر چــو شــمـع پــالـود | بــــگـــشـــاد زبــــان آتـــش آلـــود |
| وانـگـاه بــه دخــمـه ســر فــرو کــرد | می گفـت و همی گریسـت از درد |
| کـــای تـــازه گــل خـــزان رســـیــده | رفــتــه ز جــهــان جــهــان نــدیـده |
| چـــونــی ز گــزنــد خـــاک چـــونــی | در ظــلــمـت ایـن مـغــاک چــونـی |
| آن خـال چـو مـشـک دانه چـونسـت | وان چــشـمـک آهـوانـه چـونـسـت |
| چـــونـــســـت عـــقـــیـــق آبـــدارت | وآن غـــالـــیـــه هـــای تـــابـــدارت |
| نـقـشـت بـه چـه رنگ مـی طـرازنـد | شمعت بـه چه طشت می گدازند |
| بــر چـشـم کـه جـلـوه مـی نـمـائی | در مـغــز کـه نـافـه مـی گـشــائی |
| ســروت بــه کـدام جــویـبــار اســت | بــزمـت بــه کــدام لـالـه زاراســت |
| چـــونــی ز گــزنــدهــای ایــن خـــار | چـون مـی گـذرانـی انـدر ایـن غـار |
| در غـار هـمـیـشـه جــای مـاراســت | ای مـاه تــرا چــه جــای غـاراسـت |
| بــر غــار تــو غــم خــورم کــه یــاری | چــون غـم نـخــورم کـه یـار غــاری |
| هـم گــنـج شــدی کــه در زمـیـنـی | گــر گــنــج نـه ای چــرا چــنـیـنـی |
| هــر گــنــج کــه درون غــاریــســـت | بـر دامـن او نـشـسـتـه مـاریـسـت |
| مــن مــار کــز آشـــیــان بـــرنــجـــم | بــر خــاک تــو پــاســبــان گـنـجــم |
| شـــوریــده بـــدی چـــو ریــگ در راه | آســوده شــدی چـــو آب در چـــاه |
| چـون مـاه غـریـبـیـت نـصـیـب اسـت | از مـه نـه غـریب اگـر غـریب اسـت |
| در صـــورت اگـــر ز مـــن نـــهــانـــی | از راه صــــفــــت درون جـــــانــــی |
| گــر دور شــدی ز چــشــم رنــجـــور | یـک چــشــم زد از دلـم نـه ای دور |
| گـر نـقـش تـو از مـیـانـه بــرخـاسـت | انــدوه تــو جــاودانــه بــرجــاســت |
| این گـفـت و نـهاد دسـت بـر دسـت | چـرخـی زد و دسـتـبـند بـشکست |
| بـــرداشـــت ره ولـــایــت خـــویــش | مشـتـی ددگـانش از پـس و پـیش |
| در رقــص رحــیـل نــاقــه مــی رانــد | بـر حـسـب فـراق بـیت می خـواند |
| در گـــفـــتــــن حـــالـــت فـــراقـــی | حــرفــی ز وفــا نــمــانــد بـــاقــی |
| مــی داد بـــه گــریــه ریــگ را رنــگ | مـی زد سـری از دریـغ بــر سـنـگ |
| بـــر رهــگـــذری نـــمـــانـــد خـــاری | کـــز نـــالـــه نــزد بـــر او شـــراری |
| در هـیـچ رهـی نـمــانــد ســنــگــی | کــز خــون خــودش نــداد رنــگــی |
| چـون سـخـت شـدی ز گـریه کـارش | بــــرخــــاســـتــــی آرزوی یـــارش |
| از کـــوه درآمــدی چـــو ســـیــلـــی | رفـتــی ســوی روضـه گـاه لـیـلـی |
| ســـر بـــر ســـر خـــاک او نــهــادی | بــــرخـــاک هـــزار بـــوســـه دادی |
| بـــــا تــــربـــــت آن بـــــت وفــــا دار | گــفـــتـــی غـــم دل بـــه زاری زار |
| او بـر سـر شـغـل و مـحـنت خـویش | وان دام و دد ایـسـتــاده در پــیـش |
| او زمـــزم گـــشــــتــــه ز آب دیـــده | وایـشــان حــرمـی در او کـشـیـده |
| چـــشـــم از ره او جـــدا نــکـــردنــد | کـــس را بـــر او رهــا نـــکـــردنـــد |
| از بــــیـــم ددان بــــدان گــــذرگــــاه | بـر جـملـه خـلـق بـسـتـه شـد راه |
| تـــا او نـــشـــدی ز مـــرغ تـــا مـــور | کــس پــی نــنــهــاد گــرد آن گــور |
| زیـنـســان ورقــی ســیـاه مـی کـرد | عـمـری بـه هـوس تـبـاه مـی کـرد |
| روزی دو ســـه بـــا ســـگـــان آن ده | می زیسـت چـنانکـه مرگ از او بـه |
| گـه قـبــلـه ز گـور یـار مـی سـاخـت | گاه از پـس گور دشـت می تـاخـت |
| در دیــــده مــــور بـــــود جــــایــــش | وز گـــور بـــه گـــور بـــود پـــایـــش |
| وآخـر چــو بــه کـار خـویـش درمـانـد | او نــیـز رحــیـل نــامــه بــرخــوانــد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
