صغری یوسفی اوَروَند
صغری یوسفی اوَروَند متولد ۱۳۵۹ مسجد سلیمان، کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دبیر رسمی آموزش و پرورش هستند.
دفتر شعری با نام ایستگاه توقف ممنوع در سال ۱۳۸۸ به چاپ رساند که اشعار ارسالی از همین دفتر است.
1
و من مورخ امروزم
در هیاتی تازه
و رسالتم کشیدن خطی است
برای فردایم
ادعای مسلمانی نمی کنم
کافر هم نیستم
مسلمان نمایی ام چون همه
و اگر، گاه
برای خودم تعظیم می کنم
حق دارم
می خواهم حافظ زمان خود باشم
در قالبی سپید.
#صغری یوسفی – خوزستان
2
اشتباهم را تکرار نکنید
من هیچ وقت زنده نبوده ام
مرده ای مجرمم
جرم مرا
کشتن ثانیه ها نوشته اند و
نفس کشیدن!
از قاتل بودن پشیمانم و از جرم خود
می خواهم بازگردم
مادرم کجاست؟
دوست دارم جنین او باشم
کودکی راهِ دشواری است.
3
پاهای اختیارم چوب خورده اند
بال های اجبار را به من قرض دهید
می خواهم با دوست ترینِ دشمنم
پرواز کنم
شاید فراموشم شود
زخم چوب هایی که
دشمن ترینِ دوستانم بر من زدند.
4
قلمم شکست
از امروز تا اطلاع ثانوی
سرودن تعطیل است
امروز اگر
فردوسی را محترمانه کشتند
لابد فردا
مرا سگ کش خواهند کرد
به غروب می پیوندم و
گام های تردد کنندگان را می شمارم
شاید بشود ردِّ یکی را گرفت و
در تاریکی محو شد
این باید بهتر باشد از
خودکشی برای کسانی که
فردا مرا سگ کش خواهند کرد.
5
نفرین ترین حرف هایم
سلامی است
در گلو ماسیده و بی راه
که هیچ گاه انتظار پاسخش نمی رود
و قشنگ ترین حرف هایم
جمله ای ست
که چشمانم عکس آنرا به تو می رسانند:
“کاش هیچوقت بر نمی گشتی”.
