یک گل ز بـاغ دوسـت، کـسـی بـو نمی کندتـا هرچه غیر اوست، بـه یک سو نمی کندروشـن نمی شـود ز رمد، چـشـم سـالکـیتــا از غــبــار مــیـکــده، دارو نــمــی …
| یک گل ز بـاغ دوسـت، کـسـی بـو نمی کند | تـا هرچه غیر اوست، بـه یک سو نمی کند |
| روشـن نمی شـود ز رمد، چـشـم سـالکـی | تــا از غــبــار مــیـکــده، دارو نــمــی کــنــد |
| گفتـم: ز شـیخ صـومعه، کارم شـود درسـت | گـفـتـنـد: او بـه دردکـشـان خـو نمـی کـنـد |
| گـفـتـم: روم بــه مـیـکـده، گـفـتـنـد: پـیـر مـا | خوش می کشد پیاله و خوش بو نمی کند |
| رفتم بـه سوی مدرسه، پیری بـه طنز گفت: | تـب را کـسـی عـلـاج، بـه طـنزو نمـی کـند |
| آن را کـه پـیر عـشـق، بـه مـاهی کـند تـمام | در صــد هـزار ســال، ارســطـو نـمـی کـنـد |
| کرد اکتفا به دنیی دون خواجه، کاین عروس | هـیـچ اکـتـفـا، بـه شـوهـری او نـمـی کـنـد |
| آن کــو نـویـد آیـه «لــا تــقــنـطــوا» شــنـیـد | گـوشـی بـه حـرف واعـظ پـرگـو نمـی کـنـد |
| زرق و ریــاســت زهــد بــهــائی، وگــرنــه او | کــاری کـنـد کـه کــافــر هـنـدو نـمـی کـنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
