دانـــی کـــامـــروز از چــــه زردمای تـو همـه شـب حـریف نردمدر نـرد دل از تــو مــتــهـم شــدکـــو مــهــره ربـــود از نــبـــردمگــفــتــم کــه دلــ…
| دانـــی کـــامـــروز از چــــه زردم | ای تـو همـه شـب حـریف نردم |
| در نـرد دل از تــو مــتــهـم شــد | کـــو مــهــره ربـــود از نــبـــردم |
| گــفــتــم کــه دلــا بــیـار مــهـره | کـز رفـتـن مـهـره مـن بــه دردم |
| بـگـشـاد دلم بـغـل کـه می جـو | گـر هسـت بـیاب مـن نـخـوردم |
| دیــوانـــه شـــدم ز درد مـــهــره | دل را همه شب شکنجه کردم |
| مـی گـفـت بـلـی و گـاه نی نی | گه عـشـوه بـداد گـرم و سـردم |
| گفتم که تو برده ای یقین است | مـن از تـو بـه عـشـوه بـرنگـردم |
| دل گـفـت چــگـونـه دزد بــاشـم | مـــن خــــازن چــــرخ لـــاژوردم |
| زیـن دمـدمـه از خـرم بــیـفـکـنـد | دریافـت کـه مـن سـلـیم مـردم |
| خر رفت و رسن بـبرد و دل گفت | مـن در پــی گـرد او چــه گـردم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
