فرامرز چـون سوک رسـتـم بـداشتسپه را همه سوی هامون گذاشتدر خـــانـــه پـــیــلـــتـــن بـــاز کـــردســپــه را ز گــنــج پــدر ســاز کــردســحــرگـه خـ…
| فرامرز چـون سوک رسـتـم بـداشت | سپه را همه سوی هامون گذاشت |
| در خـــانـــه پـــیــلـــتـــن بـــاز کـــرد | ســپــه را ز گــنــج پــدر ســاز کــرد |
| ســحــرگـه خــروش آمـد از کــرنـای | هم از کـوس و رویین و هنـدی درای |
| سـپـاهـی ز زابـل بـه کـابـل کـشـید | که خـورشید گشت از جـهان ناپـدید |
| چــو آگـاه شـد شـاه کـابــلـســتــان | ازان نـــامـــداران زابــــلـــســـتــــان |
| ســـپـــاه پـــراگــنــده را گــرد کـــرد | زمــیـن آهــنــیـن شــد هـوا لــاژورد |
| پــذیــره فــرامــرز شــد بـــا ســپــاه | بـشـد روشـنایی ز خـورشـید و مـاه |
| سـپـه را چـو روی انـدر آمـد بـه روی | جـهـان شـد پــرآواز پــرخـاشـجــوی |
| ز انــبـــوه پــیــلــان و گــرد ســپـــاه | بـه بـیشـه درون شـیـر گـم گـرد راه |
| بــرآمـد یـکــی بــاد و گـردی کــبــود | زمـیـن ز آسـمـان هـیـچ پـیـدا نـبــود |
| بـــیــامــد فــرامــرز پــیــش ســپــاه | دو دیـده نــبــرداشــت از روی شــاه |
| چـو بـرخـاسـت آواز کوس از دو روی | بــی آرام شــد مـردم جــنـگــجــوی |
| فــرامــرز بـــا خـــوارمــایــه ســپـــاه | بــزد خـویـشـتـن را بــر آن قـلـبــگـاه |
| ز گـــرد ســـواران هـــوا تــــار شـــد | ســپــهــدار کــابــل گــرفــتــار شــد |
| پــراگــنــده شــد آن ســپــاه بــزرگ | دلــیــران زابـــل بـــه کـــردار گـــرگ |
| ز هر سـو بـریشان کمین سـاخـتـند | پــس لـشـکـرانـدر هـمـی تـاخـتـنـد |
| بــکـشـتــنـد چـنـدان ز گـردان هـنـد | هـم از بــر مـنـش نـامــداران ســنـد |
| کـه گـل شـد هـمـی خـاک آوردگـاه | پـراگنده شـد هند و سـندی سـپـاه |
| دل از مــرز وز خــانـه بــرداشــتــنــد | زن و کــودک خــرد بـــگــذاشــتــنــد |
| تــن مــهـتــر کــابــلــی پــر ز خــون | فـگـنـده بــه صـنـدوق پــیـل انـدرون |
| بــیـاورد لـشــکـر بــه نـخــچــیـرگـاه | بـه جـایـی کـجـا کـنـده بــودنـد چـاه |
| همی بـرد بـدخـواه را بـستـه دست | ز خـویشـان او نیز چـل بـت پـرسـت |
| ز پـشـت سـپـهـبـد زهی بـرکـشـید | چـنان کـاسـتـخـوان و پـی آمد پـدید |
| ز چــاه انـدر آویـخـتــنـش سـرنـگـون | تـنـش پـر ز خـاک و دهن پـر ز خـون |
| چـهـل خـویـش او را بــر آتـش نـهـاد | ازان جــایـگـه رفـت ســوی شــغــاد |
| بــه کـردار کـوه آتـشـی بــرفـروخـت | شـغـاد و چـنار و زمین را بـسـوخـت |
| چـو لشکر سوی زابـلسـتـان کشید | همه خـاک را سوی دسـتـان کشید |
| چــو روز جــفـاپــیـشــه کـوتــاه کـرد | بـه کـابـل یکـی مـهـتـری شـاه کـرد |
| ازان دودمـان کـس بـه کـابـل نمـانـد | کـه مـنـشــور تــیـغ ورا بــرنـخــوانـد |
| ز کــابـــل بــیــامــد پــر از داغ و دود | شــده روز روشــن بـــروبـــر کــبــود |
| خـروشان همه زابـلسـتـان و بـست | یکـی را نـبـد جـامـه بـر تـن درسـت |
| بـــه پــیــش فــرامــرز بـــاز آمــدنــد | دریـــده بـــر و بــــا گـــداز آمـــدنـــد |
| به یک سال در سیستان سوک بود | همـه جـامه هاشـان سـیاه و کـبـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
