بـــشــکــن قــدح بـــاده کــه امــروز چـــنــانــیــمکز تـوبـه شکسـتـن سـر تـوبـه شکنانیمگــر بـــاده فــنــا گــشــت فــنــا بـــاده مــا بـــسمـا ن…
| بـــشــکــن قــدح بـــاده کــه امــروز چـــنــانــیــم | کز تـوبـه شکسـتـن سـر تـوبـه شکنانیم |
| گــر بـــاده فــنــا گــشــت فــنــا بـــاده مــا بـــس | مـا نـیـک بـدانـیـم گـر ایـن رنـگ نـدانـیـم |
| بـــــاده ز فـــــنـــــا دارد آن چـــــیـــــز کـــــه دارد | گـر بــاده بــمـانـیـم از آن چــیـز نـمـانـیـم |
| از چــیــزی خــود بــگــذر ای چــیــز بــه نــاچــیــز | کاین چیز نه پرده ست نه ما پرده درانیم |
| بــا غـمـزه ســرمـســت تــو مـیـریـم و اســیـریـم | بـا عشق جوان بـخت تـو پـیریم و جوانیم |
| گفتـی چـه دهی پـند و زین پـند چـه سود است | کـان نـقـش کـه نقـاش ازل کـرد همـانیم |
| ایـن پــنـد مـن از نـقـش ازل هـیـچ جـدا نـیـسـت | زین نـقـش بـدان نقـش ازل فـرق نـدانیم |
| گـفــتــی کـه جــدا مـانـده ای از بــر مـعــشــوق | مـا در بــر مـعــشــوق ز انـده در امـانـیـم |
| مـعـشـوق درخــتــی اسـت کـه مـا از بــر اویـیـم | از مــا بــر او دور شــود هـیـچ نــمــانـیـم |
| چــون هـیـچ نـمــانـیـم ز غــم هـیـچ نــپــیـچــیـم | چـون هیچ نـمـانـیم هم اینـیم و هم آنیم |
| شادی شود آن غم که خوریمش چو شکر خوش | ای غـم بـر مـا آی کـه اکـسـیر غـمـانـیم |
| چــون بــرگ خــورد پــیـلـه شـود بــرگ بــریـشـم | ما پـیله عـشـقـیم که بـی بـرگ جـهانیم |
| مــایـیـم در آن وقــت کــه مــا هــیــچ نــمــانــیـم | آن وقت که پـا نیسـت شـود پـای دوانیم |
| بـــســـتـــیــم دهــان خـــود و بـــاقـــی غـــزل را | آن وقـت بـگـوییم کـه مـا بـسـتـه دهانیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
