جـــانـــا بـــیـــار بــــاده کـــه ایـــام مـــی رودتـــلــخــی غــم بـــه لــذت آن جــام مــی رودجـامی که عقل و روح حریف و جلیس اوستنـی نـفــس کــو…
| جـــانـــا بـــیـــار بــــاده کـــه ایـــام مـــی رود | تـــلــخــی غــم بـــه لــذت آن جــام مــی رود |
| جـامی که عقل و روح حریف و جلیس اوست | نـی نـفــس کــوردل کــه ســوی دام مـی رود |
| بـــا جــام آتـــشــیــن چــو تــو از در درآمــدی | وسـواس و غـم چــو دود سـوی بــام مـی رود |
| گـر بـر سـرت گلسـت مشـویش شـتـاب کـن | بــر آب و گــل بــســاز کــه هـنـگــام مــی رود |
| آن چــیـز را بــجــوش کـه او هـوش مـی بــرد | وان خــام را بــپــز کـه سـخــن خــام مـی رود |
| زان بـاده داده ای تو بـه خورشید و ماه و چرخ | هـر یـک بــدان نــشــاط چــنـیـن رام مــی رود |
| والـلـه کـه ذره نـیـز از آن جــام بــیـخـودسـت | از کـرم مـســت گـشــتــه بــه اکـرام مـی رود |
| آرام بــخــش جــان را زان مـی کـه از تــفـش | صــــبــــر و قـــرار و تــــوبــــه و آرام مـــی رود |
| چـون بـوی وی رسـد بـه خـماران بـود چـنانک | آن مــــادر رحــــیـــم بــــر ایـــتــــام مـــی رود |
| امـروز خــاک جــرعـه مـی سـیـر سـیـر خـورد | خـــورشـــیــدوار جـــام کـــرم عـــام مـــی رود |
| ســوی کـشـنـده آیـد کـشــتــه چــنـانـک زود | خـون از بــدن بــه شـیـشـه حــجــام مـی رود |
| چــون کــعــبــه کــه رود بــه در خــانــه ولــی | ایــن رحـــمــت خــدای بـــه ارحـــام مــی رود |
| تا مست نیست از همه لنگان سپس ترست | در بـیـخـودی بـه کـعـبـه بـه یـک گـام مـی رود |
| تـــا بــــاخـــودســـت راز نـــهـــان دارد از ادب | چون مست شد چه چاره که خودکام می رود |
| خـامـوش و نـام بــاده مـگـو پــیـش مـرد خـام | چــون خــاطــرش بــه بــاده بــدنــام مــی رود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
