بـا لـب او چـه خـوش بـود گـفـت و شـنـیـد و مـاجـراخـاصـه کـه در گـشـایـد و گـوید خـواجـه انـدرآبــا لـب خــشــک گـویـد او قـصــه چــشــمـه خــضـربــر …
| بـا لـب او چـه خـوش بـود گـفـت و شـنـیـد و مـاجـرا | خـاصـه کـه در گـشـایـد و گـوید خـواجـه انـدرآ |
| بــا لـب خــشــک گـویـد او قـصــه چــشــمـه خــضـر | بــر قـد مـرد مـی بــرد درزی عـشــق او قـبــا |
| مـســت شـونـد چــشـم هـا از سـکـرات چــشـم او | رقـص کـنـان درخـت هـا پـیـش لـطـافـت صـبـا |
| بــلـبــل بــا درخــت گــل گــویـد چــیـســت در دلـت | این دم در میان بـنه نیست کسی تـویی و ما |
| گــویـد تــا تــو بــا تــویـی هــیــچ مــدار ایـن طــمــع | جـهـد نـمـای تـا بـری رخـت تـوی از این سـرا |
| چــشــمـه ســوزن هـوس تــنـگ بــود یـقـیـن بــدان | ره نـدهد بـه ریسـمـان چـونک بـبـیندش دوتـا |
| بـــنــگـــر آفـــتـــاب را تـــا بـــه گـــلــو در آتـــشـــی | تـا کـه ز روی او شـود روی زمـیـن پــر از ضـیـا |
| چـونـک کـلـیـم حـق بــشـد سـوی درخـت آتـشـیـن | گـفـت من آب کـوثـرم کـفـش بـرون کـن و بـیا |
| هـیـچ مـتــرس ز آتــشـم زانـک مـن آبــم و خــوشـم | جـانـب دولـت آمـدی صـدر تــراسـت مـرحـبــا |
| جــوهـریـی و لـعــل کــان جــان مـکــان و لــامـکــان | نــادره زمــانـه ای خــلــق کــجــا و تــو کــجــا |
| بــارگــه عــطــا شــود از کــف عــشــق هـر کــفــی | کــارگــه وفــا شــود از تــو جــهــان بــی وفــا |
| ز اول روز آمـــدی ســـاغـــر خـــســـروی بـــه کـــف | جـانب بـزم می کـشـی جـان مـرا کـه الـصـلـا |
| دل چـه شـود چــو دسـت دل گـیـرد دسـت دلـبــری | مس چه شود چو بشنود بانگ و صلای کیمیا |
| آمـد دلـبــری عـجــب نـیـزه بــه دســت چــون عـرب | گـفـتـم هسـت خـدمتـی گـفـت تـعـال عـندنا |
| جــسـت دلـم کـه مـن دوم گـفـت خـرد کـه مـن روم | کـرد اشــارت از کـرم گـفــت بــلـی کـلـا کـمـا |
| خوان چو رسید از آسمان دست بشوی و هم دهان | تــا کـه نـیـایـد از کـفــت بــوی پــیـاز و گـنـدنـا |
| کـان نـمـک رسـیـد هـین گـر تـو مـلـیـح و عـاشـقـی | کاس ستـان و کاسه ده شور گزین نه شوربـا |
| بـسـتـه کـنم من این دو لب تـا که چـراغ روز و شـب | هـم بــه زبــانـه زبــان گـویـد قـصـه بــا شـمـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
