مرا سـال بـگذشت بـرشسـت و پـنجنـه نیکـو بـود گـر بـیازم بـه گـنـجمـگـر بـهـره بـر گـیـرم از پـنـد خـویشبر اندیشم از مرگ فرزند خویشمــرا بــود نــوبـــ…
| مرا سـال بـگذشت بـرشسـت و پـنج | نـه نیکـو بـود گـر بـیازم بـه گـنـج |
| مـگـر بـهـره بـر گـیـرم از پـنـد خـویش | بر اندیشم از مرگ فرزند خویش |
| مــرا بــود نــوبـــت بــرفــت آن جــوان | ز دردش منم چون تـن بـی روان |
| شـتــابــم هـمـی تــا مـگـر یـابــمـش | چـویابـم بـه بـیغاره بـشتـابـمش |
| کــه نـوبــت مــرا بــه بــی کــام مــن | چــرا رفــتــی و بــردی آرام مــن |
| ز بــدهـا تــو بــودی مـرا دســتــگــیـر | چرا چـاره جـستـی ز همراه پـیر |
| مــگــر هــمــرهــان جــوان یــافــتــی | که از پـیش من تـیز بـشـتـافتـی |
| جوان را چو شد سال برسی و هفت | نـه بـر آرزو یـافـت گـیتـی بـرفـت |
| هـمـی بـود هـمـواره بــا مـن درشـت | بـرآشفت و یکبـاره بـنمود پشت |
| بــرفـت و غـم و رنـجـش ایـدر بـمـانـد | دل و دیده من بـه خون درنشاند |
| کـنـون او ســوی روشـنـایـی رســیـد | پـدر را همی جـای خـواهد گزید |
| بــــرآمــــد چــــنــــیـــن روزگــــار دراز | کزان همرهان کس نگشتـند بـاز |
| هــمــانــا مــرا چــشــم دارد هـمــی | ز دیر آمـدن خـشـم دارد هـمـی |
| ورا سال سی بـد مرا شصت و هفت | نـپـرسـید زین پـیر و تـنها بـرفـت |
| وی انــدر شــتــاب و مــن انـدر درنـگ | ز کـردارهـا تـا چـه آید بـه چـنـگ |
| روان تــــو دارنـــده روشــــن کــــنـــاد | خرد پـیش جـان تـو جوشن کناد |
| هـمـی خــواهـم از کــردگــار جــهـان | ز روزی ده آشـــکـــار و نـــهـــان |
| کـه یـکــســر بــبــخــشــد گـنـاه مـرا | درخــشـان کـنـد تــیـره گـاه مـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
