جــســتــیـم راه مــیــکــده و خــانــقــاه رالیکن به سوی دوست نجستیم راه راتـا کـی کـشـیم خـرقـه تـزویـر را بـه دوشنتـوان کـشـیدن این همـه بـار گـنـا…
| جــســتــیـم راه مــیــکــده و خــانــقــاه را | لیکن به سوی دوست نجستیم راه را |
| تـا کـی کـشـیم خـرقـه تـزویـر را بـه دوش | نتـوان کـشـیدن این همـه بـار گـنـاه را |
| کـی بـنـده پـا نـهـاد بـه سـر مـنـزل یـقـین | زنهار خـواجـه هر مکن این اشـتـبـاه را |
| بـیـچـاره آن گـروه کـه از اضـطـراب عـشـق | دیـــدنـــد راه را و نـــدیــدنـــد چـــاه را |
| هـر جـا کـه آن سـوار پـری چـهـره بــگـذرد | نـتــوان نـگـاهـداشــت عـنـان نـگـاه را |
| دانی که عاشقان ز چه در خون طپیده اند | بـینی گـر آن کـرشـمـه بـیگـاه وگـاه را |
| زیـن آرزو کـه بــا تــو صـبــوحـی تــوان زدن | بـر هم زدیم خـواب خوش صبـح گاه را |
| دور از رخ تــو گـریـه مـجــالـی نـمـی دهـد | کــز تــنـگــنــای ســیـنـه بــرآریـم آه را |
| اول ز آســـتـــان تـــوام رانــد پـــاســـبـــان | آخـــر پـــنــاه داد مــن بـــی پـــنــاه را |
| اهـل نـظــر ز عــارض و زلـف تــو کـرده انـد | تـفسـیر صبـح روشن و شـام سـیاه را |
| دیـگـر نـظــر نـکــرد فــروغــی بــه آفــتــاب | تـــادیــد فــر طــلــعــت ظــل الــلــه را |
| شـمس الملوک ناصر الدین شه که تـیغ او | از هم شکافت مغفر چـندین سـپـاه را |
| آن آسـمـان هـمـت و خـورشـیـد مـعـدلـت | کــز دل شــنـیـد نـالـه هـر دادخــواه را |
| یــا رب بـــه حـــق قـــائم آل مـــحـــمــدی | دائم بـــدار دولـــت ایــن پـــادشـــاه را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
