اخـتـران را شـب وصـلـسـت و نـثـارسـت و نثـارچون سوی چـرخ عروسیست ز ماه ده و چـارزهـره در خــویـش نـگـنـجــد ز نـواهـای لـطـیـفهمچو بـلبـل که شود مست ز…
| اخـتـران را شـب وصـلـسـت و نـثـارسـت و نثـار | چون سوی چـرخ عروسیست ز ماه ده و چـار |
| زهـره در خــویـش نـگـنـجــد ز نـواهـای لـطـیـف | همچو بـلبـل که شود مست ز گل فصل بـهار |
| جـدی را بـین بـه کـرشـمـه بـه اسـد می نگـرد | حــوت را بــیـن کـه ز دریـا چــه بــرآورد غـبــار |
| مــشــتــری اســب دوانـیـد ســوی پــیـر زحــل | کـه جـوانـی تـو ز سـر گـیر و بـر او مـژده بـیار |
| کـف مـریـخ کـه پــرخــون بــود از قـبــضــه تــیـغ | گشت جـان بـخش چـو خورشید مشرف آثـار |
| دلـــو گـــردون چـــو از آن آب حـــیــات آمــد پـــر | شـود آن ســنـبــلـه خــشـک از او گـوهـربــار |
| جــوز پــرمـغــز ز مـیـزان و شــکــســتــن نـرمـد | حــمـل از مـادر خـود کـی بــگـریـزد بــه نـفـار |
| تـیر غـمزه چـو رسـید از سـوی مه بـر دل قوس | شب روی پیشه گرفت از هوسش عقرب وار |
| انــدر ایـن عــیـد بــرو گــاو فــلــک قــربــان کــن | گـر نه ای چـون سـرطـان در وحـلی کـژرفـتـار |
| این فلک هست سطرلاب و حقیقت عشقست | هر چـه گـوییم از این گوش سـوی معـنی دار |
| شـمـس تـبــریـز در آن صـبــح کـه تـو درتــابــی | روز روشـن شود از روی چـو ماهت شـب تـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
