ای غــریـب آب غــریـبــی ز تــو بــربــود شــبــابوز غـــم غـــربــــت از ســـرت بــــپـــریـــد غـــرابگـرد غـربــت نـشــود شــســتــه ز دیـدار غـریـ…
| ای غــریـب آب غــریـبــی ز تــو بــربــود شــبــاب | وز غـــم غـــربــــت از ســـرت بــــپـــریـــد غـــراب |
| گـرد غـربــت نـشــود شــســتــه ز دیـدار غـریـب | گـرچــه هـر روز ســر و روی بــشــویـد بــه گـلـاب |
| هـر درخـتـی کـه ز جـایـش بــه دگـر جـای بــرنـد | بـــشـــود زو هــمـــه آن رونــق و آن زیــنــت و آب |
| گرچـه در شـهر کـسـان گلشـن و کـاشـانه کـنی | خـانـه خـویـش بـه ار چـنـد خـراب اسـت و یـبــاب |
| مــرد را بــوی بــهــشــت آیـد از خــانــه خــویـش | مثـل است این مثـلی روشن بـی پـیچـش و تـاب |
| آب چـاهـیـت بـسـی خـوشـتـر در خـانـه خـویـش | زانکه در شـهر کسـان گرم گهان پـسـت و جـلاب |
| این جهان، ای پـسر، اکنون بـه مثل خانه تـوست | زانـت مـی نـایـد خـوش رفـت ازیـنـجـا بـه شـتـاب |
| بـه غـریـبـیت هـمـی خـوانـد از این خـانـه خـدای | آنکه بـسرشت چـنین شخـص تـو را از آب و تـراب |
| آن مـقـدر کـه بــرانـده اسـت چــنـیـن بــر سـرمـا | قوت و خـواب و خـور و سستـی و پـیری و شبـاب |
| وعـده کـرده اسـت بـدان شـهـر غـریبـیت بـسـی | جاه و نعمت که چنان خلق ندیده است بـه خواب |
| آن شـــرابـــی کـــه زکـــافـــور مــزاج اســـت درو | مـهر و مـشـکـسـت بـر آن پـاک و گـوارنده شـراب |
| وز زنـانـی کـه کـسـی دسـت بـر ایـشـان نـنـهـاد | هـمـه دوشـیـزه و هـم زاد و نـکـو صـورت و شـاب |
| تـو همی گوئی کـاین وعـده درسـت اسـت ولیک | نـیـســت کـردار تــو انـدر خــور ایـن خــوب جــواب |
| وعـده را طـاعـت بــایـد چــو مـقـری تــو بــه وعـد | ســرت از طــاعـت بــر حــکـم نـکـو وعـده مـتــاب |
| زان شراب اینکه تـو داری چـو خلابـی است پـلید | وز بهشت این همه عالم چو سرائی است خراب |
| زان همـه وعـده نـیکـو بـه چـه خـرسـنـد شـدی، | ای خــردمـنـد، بــدیـن نـعـمـت پــوســیـده غـاب؟ |
| زانـک ازین خـانـه نیابـی تـو همـی بـوی بـهشـت | یــار تــو یــافــت ازو بــوی، تــو شــو نــیــز بــیــاب |
| تـا بـه خـاک انـدر نـامـیخـت چـنین بـوی بـهشـت | ایـن نــشــد شــکــر پــاکــیـزه و آن عــنــبــر نــاب |
| چون ندانی که چه چیز است همی بوی بهشت | نـشــنـاســی ز مـی صـاف هـمـی تــیـره خــلـاب |
| تــو بــدیـن تــیـره از آن صـاف بــدان خــرســنـدی | که بـه دسـت است گنجـشک و بـرابـرست عقاب |
| چـون نـیـابــد بــه گـه گـرسـنـگـی کـبــک و تـذرو | چــه کــنــد گــر نــخــورد مــرد ز مــردار کــبـــاب؟ |
| جـــز کـــه بـــر آروزی نــالــه زیــر و بـــم چـــنــگ | کـــس نـــیـــارامـــد بــــر بــــی مـــزه آواز ربــــاب |
| پـر شـود مـعـده تـو، چـون نـبـود مـیده، ز کـشـک | خـوش کند مغز تـو را، چـون نبـود مشک، سحـاب |
| ای خـردمـنـد چـه تـازی سـپـس سـفـلـه جـهـان | همچـو تـشنه سـپـس خـشک و فریبـنده سراب؟ |
| گـر عـذاب آن بــود ای خـواجـه کـزو رنـجـه شـوی | چون نرنجـی ز جـهان؟ گر نه جـهان است عذاب؟ |
| سـربـسـر رنج و عذاب اسـت جـهان گر بـهشـی | مـطـلـب رنـج و عـذابـش چـو مـقـری بـه حـسـاب |
| طــلـب رنـج ســوی مـرد خــردمـنـد خــطــاســت | مـشـمـر گـرت خــرد هـسـت خـطـا را بــه صـواب |
| تـو چـو خرگوش چه مشغول شده ستـی بـه گیا | نه بـه سـر بـرت عقاب اسـت و بـه گرد تـو کلاب؟ |
| پــنـد کـی گـیـرد فـرزنـد تــو، ای خــواجــه، ز تــو | چو ربـاب است بـه دست اندر و بـر سرت خضاب؟ |
| چـون سـزاوار عـتـابــی بــه تـن خـویـش تـو خـود | کـی رسـد از تـو بـه هـمـسـایـه و فـرزنـد عـتـاب؟ |
| چــون نـخــواهـی تــو ز مـن پــنـد مـرا پــنـد مـده | بــسـتــه انـگـار مـرا بــا تــو بــدیـن کـار حــســاب |
| در خـــور قـــول نــکــو بـــایــد کـــردنــت عـــمــل | تـــو ز گــفــتـــار عــقــابـــی و بـــه کــردار ذبـــاب |
| قــول چـــون روی بـــرد زیــر نــقــاب، ای بـــخــرد | بــه عــمـل بــایـد از ایـن روی گـشــادنـت نـقــاب |
| سـیم و سـیمـاب بـه دیدار تـو از دور یکـی اسـت | بـه عـمـل گـشـت جـدا نـقـره سـیـم از سـیـمـاب |
| قـول را نـیـسـت ثـوابـی چـو عـمـل نـیـسـت بـرو | ایــزد از بـــهــر عــمــل کــرد تـــو را وعــده ثـــواب |
| عـمـلـت کـو؟ بـه عـمل فـخـر کـن ایرا کـه خـدای | بــا تــو از بــهــر عــمــل کــرد بــه آیــات خــطــاب |
| گرچـه صـعب اسـت عمل، از قبـل بـوی بـهشـت | جـمـلـه آسـان شـود، ای پـور پـدر، بـر تـو صـعـاب |
| چـون نـبــاشـدت عـمـل راه نـیـابـی سـوی عـلـم | نــکــنــد مــرد ســواری چــو نــبــاشــدش رکــاب |
| جـز بـه عـلـمـی نـرهـد مـردم از این بـنـد عـظـیم | کـان نـهـفـتـه اسـت بـه تـنـزیل درون زیـر حـجـاب |
| چــون نـدانـی ره تــاویـل بــه عــلـمـش نـرســی | ورچــه یـکـیـسـت مـیـان مـن و تــو حـکـم کـتــاب |
| نــه ســوی راه ســداب اســـت ره لــالــه لــعــل | گرچـه زان آب خـورد لاله که خـورده اسـت سداب |
| عـلـم را جـز کـه عـمـل بـنـد ندیده اسـت حـکـیم | عــلـم را کــس نـتــوانـد کـه بــبــنـدد بــه طــنـاب |
| قـول چـون یار عـمـل گـشـت مـبـاش ایچ بـه غـم | مـرد چــون گـشـت شـنـاور نـشـکـوهـد ز غـمـاب |
| کـس بـه دانـش نـرسـد جـز کـه ز نـادانـی ازانـک | نــبـــود جــز کــه تـــف و دود بـــه آغــاز ســحــاب |
| پــاره خــون بــود اول کــه شــود نـافــه مــشــک | قــــطــــره آب بــــود اول لــــولـــوی خــــوشــــاب |
| همـچـو لـولـو کـنـد، ای پـور، تـو را عـلـم و عـمـل | ره بـــاب تــو هــمــیــن اســت بـــرو بـــر ره بـــاب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
