این جهان خواب است، خواب، ای پور بابشـاد چـون بـاشی بـدین آشـفتـه خـواب؟روشنی ی چـشم مرا خـوش خوش بـبـردروشـنیش، ای روشـنائی ی چـشـم بـابتـــاب و نــور…
| این جهان خواب است، خواب، ای پور باب | شـاد چـون بـاشی بـدین آشـفتـه خـواب؟ |
| روشنی ی چـشم مرا خـوش خوش بـبـرد | روشـنیش، ای روشـنائی ی چـشـم بـاب |
| تـــاب و نــور از روی مــن مــی بـــرد مــاه | تـاب و نـورش گـشـت یکـسـر پـیـچ و تـاب |
| پــیـچ و تــابــش نـور و تــاب از مـن بــبــرد | تــا بـــمــانــدم تــافــتــه بــی نــور و تــاب |
| آفـتــابــم شـد بــه مـغـرب چــون بــســی | بـــر ســرم بـــگــذشــت تــابـــان آفــتــاب |
| جــز شــکــار مــردم، ای هــشــیــار پــور، | نـیـســت چــیـزی کـار ایـن پــران عــقــاب |
| ایــن عــقــاب از کــوه چــون ســر بــرزنــد | از جـــهــان یــکــســر بـــرون پـــرد غــراب |
| گــرد رنــج و غــم چـــو بـــر مــردم رســـد | زودتـــر مـــی پـــیــر گـــردد مـــرد شـــاب |
| چــون مــرا پــیـری ز روز و شــب رســیــد | نـیـســت روز و شــب هـمـانـا جــز عـذاب |
| هـرچـه نـاز و خـوب کـردش گـشـت چــرخ | هــم زگــردش زود گــردد زشــت و خـــاب |
| دل بــدیـن آشــفــتــه خــواب انـدر مـبــنـد | پـــیــش کــو از تــو بـــتـــابـــد زو بـــتـــاب |
| زیـن ســراب تــشــنـه کـش پــرهـیـز کـن | تـشنگان بـسیار کشتـه اسـت این سراب |
| روی تـــــازه ت زی ســـــراب او مـــــنــــه | تــــا نــــریـــزد زان ســــراب از رویــــت آب |
| گــرش بــنــکــوهـی نــدارد بــاک و شــرم | ورش بــــنــــوازی نــــیـــابــــی زو ثــــواب |
| گـرچـه بــی خـیـر اسـت گـیـتــی، مـرد را | زو شــود حــاصــل بــه دانـش خــیـر نــاب |
| گـرچـه خـاک و آب سـبــز و تـازه نـیـسـت | ســبــز از آب و خــاک شــد تــازه ســداب |
| گـرچــه در گـیـتــی نـیـابــی هـیـچ فـضــل | مـرد ازو فــاضــل شــده اســت و زود یـاب |
| ایـن جــهـان الـفـنـج گـاه عــلـم تــوســت | سـر مزن چـون خـر در این خـانه ی خـراب |
| کــشـــت ورزت کـــرد بـــایــد بـــر زمــیــن | جــنــگ نــایــد بــا زمــیــنــت نــه عــتــاب |
| مـردمـان چــون کــودکــان بــی هـش انـد | ویـن دبـیـرسـتـان عـلـم اسـت از حـسـاب |
| شـغـل کـودک در دبـیـرسـتـانـش نـیسـت | جــز کــه خــوانــدن یــا سؤال و یـا جــواب |
| چـون نـپــرسـی ز اوسـتــاد خـویـش تــو؟ | چــونـکـه نـگـشـائی بــرو نـیـکـو خـطـاب؟ |
| زیــن هــزاران شـــمــع کــان آیــد پـــدیــد | تــا بـــبــنــدد روی چــرخ از شــب نــقــاب |
| روی خــــاک و مــــوی گــــردان چـــــرخ را | ایـن سـیـه پــرده نـقـاب اسـت و خــضـاب |
| نـیـک بـنـگـر کـانـدر ایـن خـیـمـه ی کـبـود | چون فتاده است، ای پسر، چندین شتاب |
| گـر ز بــهـر مـردم اســت ایـن، پــس چــرا | خــاک پــر مـور اســت و پــر مـار و ذبــاب؟ |
| ور هـــمــــی آبــــاد خــــواهـــد خــــاک را | چــونـکـه ز آبــادی فـزونـسـتــش خـراب ؟ |
| جـز بـراسـپ علم و بـغل جـسـت و جـوی | خــلـق نـتــوانـد گــذشــتــن زیـن عــقــاب |
| ایـن هـمـی گـویـد «بـبــایـد جـسـت ازیـن | تـــا پـــدیـــد آیــد صـــواب از نـــاصـــواب » |
| وان هـمـی گـویـد «چــنـیـن بــیـهـوده هـا | دور دار از مــن، هــلـــا پـــرکـــن شـــراب، |
| کـــار دنــیــا را هــمــان دانــد کـــه کـــرد، | رطــل پــر کــن، رود بـــرکــش بــر ربـــاب، |
| رطـل پــر کـن وصــف عـشــق دعـد گـوی | تــا چــه شـد کـارش بــه آخـر بــا ربــاب » |
| ای پـسـر، مـشـغـول این دنیاسـت خـلـق | چـون بـه مردار اسـت مشـغـولی ی کلاب |
| گـــر نــه گـــرگــی بـــر ره گـــرگـــان مــرو | گـــوســـپـــنـــدت را مـــران ســـوی ذئاب |
| دیــو جــهــلــت را بــه پــنــد مــن بــبــنــد | پـــنــد شــایــد دیــو جــهــلــت را طــنــاب |
| بـــر فـــلـــک بـــایــد شـــدن از راه پـــنـــد | ای بـــرادر، چــون دعــای مــســتـــجـــاب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
