دوش دل عـربــده گـر بــا کـی بـودمشت کی کردست دو چشمش کبودآن دل پــرخــواره ز عـشـق شـرابهـــفــــت قـــدح از دگـــران بــــرفـــزودمسـت شد و بـر سـر …
| دوش دل عـربــده گـر بــا کـی بـود | مشت کی کردست دو چشمش کبود |
| آن دل پــرخــواره ز عـشـق شـراب | هـــفــــت قـــدح از دگـــران بــــرفـــزود |
| مسـت شد و بـر سـر کوی اوفتـاد | دســت زنــان نــاگــه خــوابـــش ربــود |
| آن عـسـسـی رفـت قبـایش بـبـرد | وان دگــری شــد کــمـرش را گــشــود |
| آمـــد چـــنــگـــی بـــنــوازیــد تـــار | جـسـت ز خـواب آن دل بــی تـار و پـود |
| دیـد قـبــا رفـتــه خـمـارش نـمـانـد | دیــد زیــان کــم شــد ســودای ســود |
| دیدش سـاقـی کـه در آتـش فـتـاد | جــام گـرفـت و سـوی او شـد چـو دود |
| بــر غـم او ریـخــت مـی دلـگـشــا | صــــورت اقــــبــــال بــــدو رو نـــمــــود |
| بــخــت بــقـا یـافـت قـبــا گـو بــرو | ذوق فــنــا دیــد چـــه جـــویــد وجـــود |
| عـالـم ویـرانـه بــه جــغـدان حـلـال | بـــاد دو صــد شــنــبـــه از آن جــهــود |
| مـا چــو خــرابــیـم و خـرابــاتــیـیـم | خــیــز قــدح پـــر کــن و پــیــش آر زود |
| این قـدح از لطـف نیاید بـه چـشـم | جـــســـم نــدانــد مــی جـــان آزمـــود |
| زان سوی گوش آمد این طبل عید | در دلــش آتـــش بـــزن افــغـــان عـــود |
| بــس کـن و انـدر تـتـق عـشـق رو | دلـبــر خــوبــســت و هـزاران حــسـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
