شـاهدی بـین که در زمانه بـزادبـت و بـتـخـانه را بـه بـاد بـدادشاهدانی که در جـهان سمرندکـس از ایشـان دگـر نـیـارد یاداز رخ مــاه او چــو ابــر گــشــو…
| شـاهدی بـین که در زمانه بـزاد | بـت و بـتـخـانه را بـه بـاد بـداد |
| شاهدانی که در جـهان سمرند | کـس از ایشـان دگـر نـیـارد یاد |
| از رخ مــاه او چــو ابــر گــشــود | هفت گردون ز همدگر بـگشاد |
| همچو مهتاب شاخ شاخ آن نور | سـوی هر روزنـی درون افـتـاد |
| تابـشش چون بـتافت بـیشترک | جــان هـا را بــخـورد از بــنـیـاد |
| جـان ها ذره ذره رقصـان گشـت | پیش خورشید جان ها دلشاد |
| همـچـو پـرواز شـمـس تـبـریزی | جمله پران که هر چه بـادا بـاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
