بـرخـیـز تـا یـک سـو نـهـیـم ایـن دلـق ازرق فـام رابـر بـاد قـلـاشـی دهـیـم این شـرک تـقـوا نـام راهر ساعت از نو قبـله ای بـا بـت پـرستی می رودتـوحـید…
| بـرخـیـز تـا یـک سـو نـهـیـم ایـن دلـق ازرق فـام را | بـر بـاد قـلـاشـی دهـیـم این شـرک تـقـوا نـام را |
| هر ساعت از نو قبـله ای بـا بـت پـرستی می رود | تـوحـید بـر ما عـرضـه کـن تـا بـشـکنیم اصـنام را |
| مـی بــا جـوانـان خـوردنـم بــاری تـمـنـا مـی کـنـد | تـا کـودکـان در پــی فـتـنـد ایـن پـیـر دردآشـام را |
| از مـایـه بــیـچــارگـی قـطــمـیـر مـردم مـی شــود | مـاخـولـیای مـهـتـری سـگ مـی کـنـد بـلـعـام را |
| زین تـنگنای خـلوتـم خـاطـر بـه صـحـرا می کـشـد | کز بـوستـان بـاد سحـر خـوش می دهد پـیغام را |
| غـافـل مبـاش ار عـاقـلی دریاب اگـر صـاحـب دلی | بــاشـد کـه نـتـوان یـافـتـن دیـگـر چـنـیـن ایـام را |
| جایی که سرو بـوستـان بـا پـای چوبـین می چمد | مـا نـیـز در رقـص آوریـم آن سـرو سـیـم انـدام را |
| دلـبـندم آن پـیمـان گـسـل منظـور چـشـم آرام دل | نـی نـی دلـارامـش مـخـوان کـز دل بــبـرد آرام را |
| دنیا و دین و صـبـر و عـقل از من بـرفت اندر غمش | جـایی که سـلطـان خـیمه زد غوغا نماند عـام را |
| بــاران اشـکـم مـی رود وز ابــرم آتـش مـی جـهـد | با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خام را |
| سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می رود | صـوفـی گـران جـانی بـبـر سـاقـی بـیاور جـام را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
