بـیـخـودی داشـت ز فـکـر دو جـهـان آزادمتا به هوش آمدم از عرش به فرش افتادمپـای من بـر سر گنج است چو دیوار یتـیمدسـت خـود بـوسـه زند هر که کند آبـادمسف…
| بـیـخـودی داشـت ز فـکـر دو جـهـان آزادم | تا به هوش آمدم از عرش به فرش افتادم |
| پـای من بـر سر گنج است چو دیوار یتـیم | دسـت خـود بـوسـه زند هر که کند آبـادم |
| سفر بیخودیم پا بـه رکاب است، کجاست | بـاد دستی که بـه یک جرعه کند امدادم؟ |
| کـار من در گـره از پـرهنری افـتـاده اسـت | دارد از جــوهـر خــود مـو قــلــم فــولــادم |
| بــاد یـارب ز ســعـادت هـمـه روزش نـوروز | هـر کـه در عـیـد نـیـایـد بـه مـبــارکـبـادم! |
| نـــالـــه مـــرغ گـــرفـــتــــار اثـــرهـــا دارد | خــواهـد افــتــاد بــه دام دگــران صــیـادم |
| خــانـه آیـنـه را تــنـگ کــنـد بــر شــیـریـن | بـیسـتـونـی کـه مـصـور شـود از فـرهـادم |
| مـنـهم آن گـوهر شـهوار کـه از غـلـطـانی | از کـنـار صــدف چــرخ بــه خــاک افـتــادم |
| شـب آبـسـتـن امـیـد شـد آن روز عـقـیـم | کـه مـن از مـادر سـنـگـیـن دل دوران زادم |
| بـه چـه امید دهم دامـن فـریاد از دسـت؟ | من که فـریاد رسـی نیسـت بـجـز فـریادم |
| نیست آن مصرع برجسته خدنگش صائب | کـــه اگـــر بــــال بــــرآرد، بـــرود از یـــادم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
