ای یـوسـف خـوش نـام هـی در ره مـیـا بــی هـمـرهـیمـســکـل ز یـعــقـوب خــرد تــا درنـیـفــتــی در چــهـیآن سـگ بــود کـو بــیـهـده خـسـپـد بــه پـیـش …
| ای یـوسـف خـوش نـام هـی در ره مـیـا بــی هـمـرهـی | مـســکـل ز یـعــقـوب خــرد تــا درنـیـفــتــی در چــهـی |
| آن سـگ بــود کـو بــیـهـده خـسـپـد بــه پـیـش هـر دری | و آن خــر بــود کـز مـانـدگـی آیـد سـوی هـر خـرگـهـی |
| در سینه این عشق و حسد بین کز چه جانب می رسد | دل را کـــی آگـــاهــی دهــد جـــز دلــنــوازی آگـــهــی |
| مـانـنـد مـرغـی بـاش هـان بـر بـیضـه هـمـچـو پـاسـبـان | کـز بــیـضـه دل زایـدت مـســتــی و وصــل و قـهـقـهـی |
| دامــن نــدارد غـــیــر او جـــمــلـــه گـــداانــد ای عـــمــو | درزن دو دســت خــویـش را در دامـن شــاهـنـشــهـی |
| مـانند خـورشـید از غـمـش می رو در آتـش تـا بـه شـب | چون شب شود می گرد خوش بر بام او همچون مهی |
| بــر بــام او ایـن اخــتــران تــا صــبــحــدم چــوبــک زنــان | والـلـه مـبــارک حــضــرتــی والـلـه هـمـایـون درگــهـی |
| آن انــبـــیــا کـــانــدر جـــهــان کـــردنــد رو در آســـمــان | رســتــنــد از دام زمــیــن وز شــرکــت هــر ابـــلــهــی |
| بــربــوده گــشــتــنــد آن طــرف چــون آهـن از آهـن ربــا | زان سـان کـه سـوی کـهـربــا بــی پـر و پــا پـرد کـهـی |
| مـــی دانــک بـــی انــزال او نــزلـــی نــرویــد در زمــیــن | بــی صــحــبــت تــصــویـر او یـک مـایـه را نـبــود زهـی |
| ارواح هــمــچــون اشــتــران ز آواز ســیـروا مــســتــیــان | هـمـچـون عـرابــی مـی کـنـد آن اشـتـران را نـهـنـهـی |
| بـــر لــوح دل رمــال جـــان رمــل حـــقـــایــق مــی زنــد | تـــا از رقـــومــش رمــل شـــد زر لـــطـــیــف ده دهــی |
| خـوشـتـر رویـد ای هـمـرهـان کآمـد طـبـیـبـی در جـهـان | زنــده کــن هــر مــرده ای بــیــنــاکــن هــر اکــمــهــی |
| ایـن هـا هـمـه بــاشـد ولـی چــون پــرده بــردارد رخـش | نـی زهـره مــانــد نـی نـوا نـی نـوحــه گــر را وه وهـی |
| خــامـوش کـن گـر بــلـبــلـی رو ســوی گـلـشـن بــازپــر | بــلـبــل بــه خــارســتــان رود امـا بــه نـادر گــه گـهـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
