ز راه غــیـرت گـویـد کـه تــا بــپــوشــانـدرها کند سر چـشمه حـدیث پـا گویدکـه پــاره پـاره بــه تـدریـج ذره کـه گـرددفـنا شـود کـه اگـر تـند و بـر ول…
| ز راه غــیـرت گـویـد کـه تــا بــپــوشــانـد | رها کند سر چـشمه حـدیث پـا گوید |
| کـه پــاره پـاره بــه تـدریـج ذره کـه گـردد | فـنا شـود کـه اگـر تـند و بـر ولا گـوید |
| کهی که ذره بود پیش او دو صد که قاف | دوان دوان شود آن دم که او بیا گوید |
| چـو گـوش کـوه شـنـید آن بـیـای فـرخ او | بـه سـر بـیاید و لـبـیک را دو تـا گـوید |
| بـه حـق گلشـن اقبـال کاندر او مسـتـی | چو گل خموش که تا بـلبـلت ثنا گوید |
| بـه بـاغ بـلـبـل از این پـس نوای ما گـوید | حـدیث عشق شکرریز جـان فزا گوید |
| اگـــر ز رنـــگ رخ یـــار مـــا خـــبــــر دارد | ز لاله زار و ز نسـرین و گل چـرا گوید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
