رهــا کــن نــاز، تــا تــنــهــا نــمــانــیمـکـن اسـتـیـزه، تـا عـذرا نـمـانـیمـکـن گـرگـی، مـرنـجـان همـرهـان راکـه تـا چـون گرگ در صـحـرا نمانیدو …
| رهــا کــن نــاز، تــا تــنــهــا نــمــانــی | مـکـن اسـتـیـزه، تـا عـذرا نـمـانـی |
| مـکـن گـرگـی، مـرنـجـان همـرهـان را | کـه تـا چـون گرگ در صـحـرا نمانی |
| دو چـشـم خـویشـتـن در غـیـب دردوز | کـه تـا آنـجـا روی، ایـنـجـا نـمـانـی |
| مـنـه لـب بــر لـب هـر بـوسـه جـویـی | کــه تــا ز آن دلــبــر زیـبــا نـمـانـی |
| ز دام عـــشـــوه پـــر خـــود نــگــه دار | کــه تــا از اوج و از بــالــا نــمــانـی |
| مـشـو مـولـای هی نـاشـسـتـه رویی | کـه تـا از عـشـق، مـولـانـا نـمـانی |
| مـکـن رخ هـمـچــو زر از غـصـه سـیـم | که تا زین سیم، ز آن سیما نمانی |
| چـو تـو مـلـک ابــد جـویـی بـه هـمـت | ازیـن نـان و ازیـن شــربــا نـمــانـی |
| رهـا کـن عـربــده، خـو کـن حـلـیـمـی | کــه تــا از بــزم شــاه مــا نـمـانـی |
| همی کش سـرمه تـعظیم در چـشـم | پــیـاپــی، تـا کـه نـابــیـنـا نـمـانـی |
| چـو ذره بـاش پـویان سـوی خـورشـید | کـه تـا چـون خـاک، زیر پـا نـمـانـی |
| چـو اسـتـاره بــه بــالـا شـب روی کـن | کـه تـا ز آن مـاه بـی همتـا نمـانی |
| مـزن هـر کــوزه را در خــنـب صــفــوت | کـه تــا از عـروة الـوثــقـی نـمـانـی |
| ز بـــعــد ایــن غــزل تــرجــیــع بـــایــد | شــراب گـل مـکـرر خــوشــتــر آیـد |
| چـــو در عــهــد و وفــا دلــدار مــایــی | چـو خـوانیمـت، چـرا دل وار نـایی؟ |
| چـو الـحـمدت همی خـوانیم پـیوسـت | کـچــون الـحــمـد دفـع رنـجــهـایـی |
| درآ در ســــیـــنـــهـــا کآرام جــــانـــی | درآ در دیــدهــا کـــه تـــوتـــیــایــی |
| فـــرو کـــن ســـر ز روزنــهــای دلــهــا | که چـاره نیسـت هیچ از روشنایی |
| چـو عـقـلـی بـی تـو دیوانه شـود مـرد | چو جـانی، کس نمی داند کجـایی |
| چـو خـمری، در سـر مسـتـان درافتـی | بـــرآیــنــد از حــیــا و پـــارســایــی |
| نبـاشـد حـسـن بـی تـصـدیع عـشـاق | کـه نـبـود عـیـدهـا بـی روسـتـایی |
| اگــر چــیـزی نـمـی دانـم بــه عــالــم | همی دانم که تـو بـس جان فزایی |
| چـه جـولـانـها کـنـنـد جـانـها چـو ذرات | که تـو خـورشـید از مشـرق بـرآیی |
| بـه جـانـبــازی گـشـاده دار، دو دسـت | کـه حـاتـم را تـو اسـتـاد سـخـایـی |
| مـکـش پـای از گـلـیـم خـویـش افـزون | کــه تــا دانـاتــر آیـی از کــســایـی |
| عــدو را مــار و مــا را یــار مــی بــاش | کـه مـوسـی صـفـا را تـو عـصـایـی |
| تـمـسـک کـن بـه اسـبــاب سـمـاوات | کـه در تــنـویـر قــنـدیـل ســمـایـی |
| بــه تـرجـیـع سـوم مـرصـاد بــسـتـیـم | کـه بــر بــوی رجـوع یـار مـسـتـیـم |
| ایـا خـوبـی، کـه در جـانـهـا مـقـیـمـی | بـه وقت بـی کسی جان را ندیمی |
| ز تــو بــاغ حـقـایـق بــرشـکـفـتــسـت | نبـاتـش را هم آبـی، هم نسـیمی |
| چــو خـوبــان فـانـی و مـعـزول گـردنـد | تـو در خـوبـی و زیـبـایی مـقـیـمـی |
| بـه وقت قحـط بـفـرسـتـی تـو خـوانی | خــذوا رزقــا کــریــمــا مــن کــریـم |
| ســهـیـلـی دیـگـری در چــرخ مـعـنـی | یـــزکـــی کــــل روح کــــالـــادیـــم |
| درآری نـیـمـشــب، روشــن شــرابــی | بـگـردانی، کـه اشـرب یا حـمـیمی |
| زهی ساقی، زهی جام، و زهی می | نـعــیـم قــی نـعــیـم فــی نـعــیـم |
| هـــزاران صــــورت زیـــبــــا و دلــــبــــر | یـولــدهـم شــرابــک مـن عــقــیـم |
| حــــبــــاب آن شـــراب و صـــفـــوت او | شــفــاء فـی شــفــاء لـلـســقـیـم |
| تــــصـــاعـــد ســـکـــره فـــی ام رأس | ازال الــلــوم فــی طــبـــع الــلئیــم |
| شــود صــحــرای بــی پــایـان اخــضـر | فـــواد ضـــیــقــه کــقــلــب مــیــم |
| فــطــوبــی لــلــنـدامــی والــســکــارا | اذا مـاهـم حــسـوهـا حـسـوهـیـم |
| ز یـســقــون رحــیـقــا نـوش مـی کـن | وخــل ذاالــتــحــدث یـا کــلــیـمـی |
| کــســی کـه آفــتــاب آمـد غــلـامـش | همی آید بـه مشـتـاقان سـلامش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
