شـاهـنـشـه مـایـی تـو و بـه گـلـبــرگ مـایـیهــرجــا کــه گــریـزی، بــر مــا بــاز بــیــایـیگـر شـخـص تـو اینجـاسـت من از راه ضـمیریمی بـینمـت ای عـ…
| شـاهـنـشـه مـایـی تـو و بـه گـلـبــرگ مـایـی | هــرجــا کــه گــریـزی، بــر مــا بــاز بــیــایـی |
| گـر شـخـص تـو اینجـاسـت من از راه ضـمیری | می بـینمـت ای عـشـوه ده مـا کـه کـجـایی |
| آنـجـا کـه بــرسـتـسـت درخـت تـو وطـن سـاز | زیـــرا ز صــــولـــســــت تــــرا روح فـــزایـــی |
| بــرپـایـه تـخـت شـه شـاهـان بــه سـجـود آی | تـــا بـــاز رهــد جــان تــو از نــنــگ گــدایــی |
| ویـرانـه بــه جــغــدان بــگـذار و ســفــری کــن | بــازآ بــکــه قــاف تــجــلــی، کــه هــمــایـی |
| اینـهـا هـمـه بـگـذشـت بـیـا، ای شـه خـوبـان | کـاسـتــون حـیـاتـی تــو، و قـنـدیـل سـرایـی |
| خــوانــی بــنــهــادنــد و دری بـــازگــشــادنــد | مـسـتــانـه درآ زود، چـه مـوقـوف صـلـایـی؟! |
| گـر جـملهع جـهان شـمع و می و نوش بـگیرد | ســـودای دگـــر دارد مـــخـــمـــور خـــدایــی |
| انـــدر قـــفـــص ار دانـــه و آبـــســـت فـــراوان | کــو طــنــطــنــه و دبــدبــه مــرغ هــوایــی؟ |
| این هم بگذشت، ای که ز تو هیچ گذر نیست | ســغــراق وفـا گـیـر، کـه ســلـطــان وفـایـی |
| آن ســـاغـــر شـــاهــانــه مــردانــه بـــگــردان | تـا گـردد جـانـهـا خـوش و جـانـبـاز و بـقـایـی |
| نــه بـــاده دلــشــور و نــه افــشـــرده انــگــور | از دســت خــدا آمــد، وز خــنــب عــطــایــی |
| ای چـشم من و چـشم دو عالم بـه تـو روشن | دادی بــه یـکــی ســاغــرم از مـرگ رهـایـی |
| ای مـســت شــده و آمـده، کـه زاهـد وقــتــم | ای رنـگ رخ و چـشـم خـوشـت داده گـوایـی |
| جـان شاد بـدانست که یکتـاست درین عشق | هــرچــنــد گــرو گــردد دســتــار و دو تــایـی |
| خــنـدیـد جــهـان از نـظــر و رحــمـت عــامـش | بـس کـن، کـه بـه تـرجـیع بـگـوییم تـمـامـش |
| ای مـســت شـده از نـظـرت اســم و مـسـمـا | وی طـوطـی جـان گشـتـه ز لبـهات شـکرخـا |
| مـا را چـه ازین قـصـه کـه گـاو آمـد و خـر رفـت | هـیـن وقـت لـطـیـفـسـت، از آن عـربـده بــازآ |
| ای شـاه تـو شـاهـی کـن و آراسـتـه کـن بـزم | ای جــان و ولـی نـعـمـت هـر وامـق و عــذرا |
| هـم دایه جـانـهـایی و هـم جـوی مـی و شـیر | هـم جــنـت فـردوسـی و هـم سـدره خـضـرا |
| جــز ایـن بــنــگــویـیــم، وگــر نــیــز بــگــویـیـم | گویند خـسیسان که: « محـالست و علالا » |
| خـواهـی کـه بــگـویـیـم، بــده جـام صـبـوحـی | تــا چــرخ بـــرقــص آیــد و صــد زهــره زهــرا |
| هــرجــا تـــرشــی بـــاشــد انــدر غــم دنــیــا | مــی غــرد و مــی پـــرد از انــجـــای دل مــا |
| بــرخــیـز و بــخــیـلــانــه در خــانــه فــروبــنــد | کانجـا که تـوی خـانه شـود گلشـن و صـحـرا |
| این مـه ز کـجـا آمـد و این روی چـه رویـسـت؟ | ایــن نــور خــدایــســت تـــبـــارک و تــعــالــا |
| هــم قــادر و هــم فــاخـــر و هــم اول و آخـــر | اول غـــم و ســـودا و بآخــــریـــد بــــیـــضـــا |
| آن دل کـه نلرزیدت و آن چـشـم کـه نگریسـت | یـارب، خـبـرش ده تـو ازین عـیـش و تـمـاشـا |
| تـــا شـــیـــد بـــرآرد بـــه ســـر کـــوه بـــرآیــد | فـــریــاد بـــرآرد کـــه تـــمـــنــیــت تـــمـــنــا |
| نـگـذاردش آن عـشــق کـه ســر نـیـز بــخــارد | شـابــاش زهـی سـلـسـلـه جـذب و تـقـاضـا |
| در شـهر چـو من گول مگر عـشـق ندیدسـت؟ | هـر لـحــظـه مـرا گـیـرد ایـن عـشــق ز بــالـا |
| هر داد و گـرفـتـی کـه ز بـالاسـت لطـیفـسـت | گـر صـادق و جـدسـت و گـر عـشـوه و تـیـبـا |
| هر عشوه که دربـان دهدت دفع و بـهانه سـت | گوید: « که برو » هیچ مرو، شاه بخانه ست |
| بــر دلــبــر مــا هــیــچ کــســی را مــفــزایـیـد | مـانـنـده او نـیـســت کـســی، ژاژ مـخــایـیـد |
| ور زانـک شـمـا را خــلـل و عـیـب نـمـودســت | آن آیـنــه پــاک آمــد، مــعــیـوب شــمــایـیــد |
| بــســتــه ســت مـگــر روزن ایـن خــانـه دنـیـا | خــورشـیـد بــرآمـد، هـلـه، بــر بــام بــرآیـیـد |
| روزن چــو گـشـاده نـبــود خـانـه چـو گـورسـت | تـیشـه جـهت چـیسـت چـو روزن نگشـایید؟ |
| آگــــاه چــــو نــــبــــویــــت ز آغــــاز و ز آخــــر | چون گوی بـغلتـید که خوش بـی سر و پـایید |
| تــســلــیــم شــده در خــم چــوگــان الــهــی | گـر در طـرب و شــادی و، گـر رهـن بــلـایـیـد |
| در خـنـب جــهـان هـمـچـو عـصـیـریـد گـرفـتــار | چـون نـیـک بـجـوشـیـد، ازیـن خـنـب بـرآیـیـد |
| ای حـاجـتــهـایـی کـه عـطـاخـواه شـدسـتـیـد | آخــر بــخــود آیـیـد، شــمـا عـیـن عـطــایـیـد |
| در عـشـق لـقـایید شـب و روز و خـبـر نیسـت | ادراک شــمــا را، کــه شــمــا نـور لــقــایـیـد |
| جـویـی عـجــب و تــو ز هـمـه چـیـز عـجـبــتــر | آن بــوالـعـجـبــانـیـد کـه شـاهـیـد و گـدایـیـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
