پرنـــــــــــــده باشی و با شوق بال و پر نزنی
شبیه شعله شــــــــــــوی،لحظه ای شَرر نزنی
مُسافــــــــــــری بشوی،پُشتِ در سکـوت کُنی
در انتظار بمــــــــــــــــــــانی،ولی به در نزنی
هـوس کُنی به تماشــــــــــــایِ خنده ها بروی
به آن کسی که تو را دوست داشت سر نزنی
بزن!به هر که دلت خـــــــواست با نگاه! ولی:
تبر به ریشه! به آن ســـــــــــاقه هایِ تر نزنی
چه روزهایِ خــــــــوشی می توان تماشا کرد
دوباره سازِ جُـــــــــــــــــــدایی اگر، اگر نزنی
شعر: حمیدرضا احمدی