بـه نـام آنـکـه هسـتـی نـام ازو یافـتفـلـک جـنـبــش زمـیـن آرام ازو یـافـتخــدائی کــافــریـنـش در ســجــودشگــواهـی مـطــلــق آمـد بــر وجــودشتـعـال…
| بـه نـام آنـکـه هسـتـی نـام ازو یافـت | فـلـک جـنـبــش زمـیـن آرام ازو یـافـت |
| خــدائی کــافــریـنـش در ســجــودش | گــواهـی مـطــلــق آمـد بــر وجــودش |
| تـعـالـی الـلـه یکـی بـی مثـل و مانند | کـه خــوانـنـدش خــداونـدان خــداونـد |
| فــلــک بـــر پـــای دارو انــجــم افــروز | خـرد را بـی مـیـانـجـی حـکـمـت آمـوز |
| جــواهـر بــخـش فـکـرتــهـای بــاریـک | بـــه روز آرنــده شــب هــای تـــاریــک |
| غــم و شــادی نـگــار و بــیـم و امـیـد | شـب و روز آفـریـن و مـاه و خـورشـیـد |
| نــگـــه دارنــده بـــالـــا و پـــســـتـــی | گـوا بـر هـسـتـی او جـمـلـه هسـتـی |
| وجــودش بــر هـمــه مــوجــود قــاهـر | نـشـانـش بــر هـمـه بــیـنـنـده ظـاهـر |
| کــواکــب را بـــه قــدرت کــارفــرمــای | طــبــایـع را بــه صــنـعــت گـوهـر آرای |
| مــــراد دیـــده بــــاریـــک بــــیـــنــــان | انــیـس خــاطــر خــلــوت نــشــیـنــان |
| خـداوندی کـه چـون نـامـش بـخـوانی | نــیــابـــی در جــوابـــش لــن تــرانــی |
| نــیــایــد پــادشــاهــی زوت بـــهــتــر | ورا کــن بــنــدگــی هــم اوت بــهــتــر |
| ورای هر چـه در گیتـی اسـاسیسـت | بـرون از هر چـه در فکرت قیاسـیسـت |
| بــه جــسـتــجـوی او بــر بــام افـلـاک | دریـــده وهـــم را نـــعـــلـــیـــن ادراک |
| خرد در جـستـنش هشیار بـرخـاست | چو دانستش نمی داند چپ از راست |
| شـناسـائیش بـر کس نیسـت دشوار | ولیکـن هم بـه حـیرت می کـشـد کـار |
| نظر دیدش چو نقش خویش برداشت | پـس انگاهی حجاب از پیش بـرداشت |
| مــبـــرا حــکــمــش از زودی و دیــری | مـــنـــزه ذاتــــش از بــــالـــا و زیـــری |
| حـــروف کـــایـــنـــات ار بــــازجــــوئی | هـمـه در تــســت و تــو در لــوح اوئی |
| چـو گل صدپـاره کن خـود را درین بـاغ | کـه نـتـوان تـنـدرسـت آمـد بـدیـن داغ |
| تــو زانـجــا آمـدی کــایـن جــا دویـدی | ازیـن جــا در گــذر کــانـجــا رســیـدی |
| تـــرازوی هــمـــه ایــزدشـــنــاســـی | چـه بـاشـد جـز دلـیـلـی یـا قـیـاسـی |
| قـیـاس عـقـل تــا آنـجــاسـت بــر کـار | کــه صـــانــع را دلــیــل آیــد پـــدیــدار |
| مـده انـدیـشـه را زیـن پــیـشــتــر راه | کــه یـا کــوه آیـدت در پــیـش یـا چــاه |
| چـو دانستـی که معبـودی تـرا هست | بـدار از جـستـجـوی چـون و چه دست |
| زهر شـمـعـی کـه جـوئی روشـنـائی | بـــه وحــدانــیــتــش یــابـــی گــوائی |
| گـه از خـاکـی چــو گـل رنـگـی بــرآرد | گـه از آبــی چــو مـا نـقــشــی نـگـارد |
| خــرد بــخـشـیـد تــا او را شـنـاسـیـم | بــصــارت داد تــا هــم زو هــراســیــم |
| فــکــنـد از هـیئت نـه حــرف افــلــاک | رقـوم هـنـدســی بــر تــخــتــه خــاک |
| نــــبـــــات روح را آب از جـــــگـــــر داد | چـــراغ عــقــل را پـــیــه از بـــصــر داد |
| جـهت را شـش گریبـان در سـر افکند | زمــیـن را چــار گــوهـر در بــرافــکــنـد |
| چــنــان کــرد آفــریـنــش را بــه آغــاز | کـه پــی بــردن نـدانـد کـس بــدان راز |
| چــنــانــش در نــورد آرد ســرانــجــام | کــه نـتــوانـد زدن فــکــرت در آن گــام |
| نـشـایـد بــاز جـسـت از خـود خـدائی | خــدائی بــرتــر اســت از کــدخــدائی |
| بــفــرســایـد هـمــه فــرســودنــیـهــا | هــمـــو قـــادر بـــود بـــر بـــودنــیــهــا |
| چـو بــخـشـایـنـده و بـخـشـنـده جـود | نـخـسـتـیـن مـایـه هـا را کـرد مـوجـود |
| بــهــر مــایـه نــشــانــی از اخــلــاص | کـه او را در عــمـل کـاری بــود خــاص |
| یـکـی را داد بــخــشــش تــا رســانـد | یـکـی را کـرد مـمـسـک تــا ســتــانـد |
| نــه بـــخــشــنــده خــبــر دارد ز دادن | نـه آنــکــس کــو پــذیـرفــت از نـهـادن |
| نـه آتـش را خـبـر کـو هسـت سـوزان | نه آب آگه کـه هسـت از جـان فـروزان |
| خـداوندیش بـا کس مشتـرک نیسـت | همه حـمـال فـرمـانند و شـک نیسـت |
| کـــرا زهـــره ز حـــمـــالـــان راهـــش | کـه تــخـلـیـطـی کـنـد در بــارگـاهـش |
| بــسـنـجــد خــاک و مـوئی بــر نـدارد | بــــیـــارد بــــاد و بــــوئی بــــر نـــدارد |
| زهـی قــدرت کــه در حــیـرت فــزودن | چــنــیـن تــرتــیـب هـا دانــد نــمــودن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
