شبـی دود خلق آتـشی بـرفروختشـنیدم کـه بـغـداد نیمی بـسـوخـتیکی شکر گفت اندران خـاک و دودکـــه دکـــان مــا را گـــزنــدی نــبـــودجـهاندیده ای گفتـش ا…
| شبـی دود خلق آتـشی بـرفروخت | شـنیدم کـه بـغـداد نیمی بـسـوخـت |
| یکی شکر گفت اندران خـاک و دود | کـــه دکـــان مــا را گـــزنــدی نــبـــود |
| جـهاندیده ای گفتـش ای بـوالهوس | تـو را خود غم خویشتـن بـود و بـس؟ |
| پـسندی که شهری بـسوزد بـه نار | وگــرچــه ســرایــت بــود بــر کــنــار؟ |
| بـجـز سـنگـدل نـاکـنـد مـعـده تـنگ | چو بیند کسان بر شکم بسته سنگ |
| توانگر خود آن لقمه چون می خورد | چـو بـیند که درویش خون می خورد؟ |
| مـگـو تــنـدرسـت اسـت رنـجــوردار | کـه مـی پــیـچـد از غـصـه رنـجــوروار |
| تـنکـدل چـو یاران بـه مـنـزل رسـنـد | نـخـسـبـد کـه وامـانـدگـان از پـسـنـد |
| دل پــادشــاهــان شــود بـــارکــش | چــو بــیـنـنـد در گــل خــر خــارکــش |
| اگر در سـرای سـعادت کس اسـت | ز گفتـار سعدیش حـرفی بـس است |
| همینت بـسـنده سـت اگر بـشنوی | کــه گـر خــار کــاری ســمـن نـدروی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
