نـدیـمـی خــاص بــودش نـام شــاپــورجــهــان گــشــتــه ز مــغــرب تــالــهـاورز نــقــاشــی بـــه مــانــی مــژده دادهبــه رســامــی در اقــلــیـدس گ…
| نـدیـمـی خــاص بــودش نـام شــاپــور | جــهــان گــشــتــه ز مــغــرب تــالــهـاور |
| ز نــقــاشــی بـــه مــانــی مــژده داده | بــه رســامــی در اقــلــیـدس گــشــاده |
| قـلم زن چـابـکـی صـورتـگـری چـسـت | که بی کلک از خیالش نقش می رست |
| چــنـان در لـطـف بــودش آبــدســتــی | کـه بــر آب از لـطـافـت نـقـش بــسـتـی |
| زمـیـن بــوسـیـد پــیـش تـخـت پــرویـز | فــرو گــفــت ایـن ســخــنـهـای دلــاویـز |
| کــه گـر فــرمـان دهـد شــاه جــهـانـم | بــگــویـم صــد یـک از چــیـزی کــه دانـم |
| اشـارت کـرد خــســرو کـی جــوانـمـرد | بــگـو گـرم و مـکــن هـنـگــامـه را ســرد |
| زبــان بــگـشـاد شـاپــور ســخــنـگـوی | ســخــن را بــهـره داد از رنـگ و از بــوی |
| کـه تـا گـیـتـیسـت گـیتـی بـنـده بـادت | زمــانــه ســال و مــه فــرخــنــده بــادت |
| جــمـالـت را جــوانـی هـم نـفـس بــاد | هـمـیـشــه بــر مـرادت دســتــرس بــاد |
| غـمـیـن بـاد آنـکـه او شـادت نـخـواهـد | خــراب آنــکــس کــه آبــادت نــخــواهــد |
| بـسی گشتم درین خرگاه شش اطاق | شـگـفـتــی هـا بــســی دیـدم در آفـاق |
| از آن سـوی کـهسـتـان مـنـزلـی چـنـد | کــه بـــاشـــد فــرضـــه دریــای دریــنــد |
| زنی فـرمـانـدهسـت از نسـل شـاهان | شـده جـوش سـپــاهـش تـا سـپــاهـان |
| هــمــه اقـــلــیــم اران تـــا بـــه ارمــن | مــقــرر گــشـــتـــه بـــر فـــرمــان آن زن |
| نــدارد هــیــچ مــرزی بـــی خـــرابـــی | هـمـه دارد و مـگـر تــخــتــی و تــاجــی |
| هـزارش قـلـعـه بــر کـوه بــلـنـد اسـت | خـزینه اش را خـدا دانـد کـه چـند اسـت |
| ز جـنـس چـارپــا چـنـدان کـه خـواهـی | بــه افــزونــی فــزون از مــرغ و مــاهـی |
| نـــدارد شــــوی و دارد کــــامــــرانـــی | بـــه شـــادی مــی گــذارد زنــدگـــانــی |
| ز مــردان بــیــشــتــر دارد ســتــرکــی | مــهـیـن بــانـوش خــوانـنــد از بــزرگــی |
| شــمــیــرا نــام دارد آن جــهــانــگــیــر | شـمـیـرا را مـهـیـن بـانـوسـت تـفـسـیـر |
| نـشـســت خــویـش را در هـر هـوائی | بــه هـر فــصــلــی مـهـیـا کــرده جــائی |
| بـه فـصـل گل بـه موقان اسـت جـایش | کـه تـا سـرسـبــز بــاشـد خـاک پــایـش |
| بــه تــابــسـتــان شـود بــر کـوه ارمـن | خـرامـد گـل بــه گـل خـرمـن بـه خـرمـن |
| بــه هــنــگــام خــزان آیــد بــه ابــخــاز | کــنــد در جــســتــن نــخــجــیــر پـــرواز |
| زمسـتـانش بـه بـردع میل چـیر اسـت | کــه بــردع را هـوای گـرمـســیـر اســت |
| چهارش فصل ازینسان در شمار است | بـه هـر فـصـلـی هوائیش اخـتـیار اسـت |
| نفـس یک یک بـه شـادی می شـمارد | جـهان خوش خوش بـه بـازی می گذارد |
| دریـن زنــدانــســرای پــیــچ بــر پــیــچ | بــــــرادرزاده ای دارد دگـــــر هـــــیـــــچ |
| *** | |
| پــری دخــتــی پــری بــگــذار مــاهـی | بــه زیـر مــقــنـعــه صــاحــب کــلــاهـی |
| شــب افـروزی چــو مـهـتــاب جــوانـی | ســیـه چــشــمــی چــو آب زنـدگــانـی |
| کـشـیده قـامـتـی چـون نخـل سـیمین | دو زنـگـی بـر سـر نـخـلـش رطـب چـین |
| ز بـــس کـــاورد یــاد آن نــوش لـــب را | دهــان پـــر آب شـــکــر شـــد رطـــب را |
| بــه مــرواریـد دنــدانــهــای چــون نــور | صـــــــــدف را آب دنــــــــدان داده از دور |
| دو شـــکــر چـــون عـــقـــیــق آب داده | دو گــیــســو چــون کــمــنــد تـــاب داده |
| خــم گـیـسـوش تــاب از دل کـشـیـده | بـه گـیـسـو سـبـزه را بــر گـل کـشـیـده |
| شـده گـرم از نـسـیـم مـشـک بـیـزش | دمـــاغ نـــرگـــس بـــیــمـــار خـــیـــزش |
| فسـونگر کرده بـر خـود چـشـم خـود را | زبـان بـسـتـه بـه افـسـون چـشـم بـد را |
| بــه سـحـری کـاتــش دلـهـا کـنـد تـیـز | لـبــش را صـد زبــان هـر صـد شـکـر ریـز |
| نـمـک دارد لـبـش در خـنـده پـیـوسـت | نـمـک شـیـریـن نـبـاشـد وان او هـسـت |
| تـو گـوئی بـینـیش تـیغـیسـت از سـیم | کـه کـرد آن تـیـغ سـیـبـی را بـه دو نـیم |
| ز مـاهـش صـد قـصـب را رخـنـه یـابـی | چـو مـاهـش رخـنـه ای بـر رخ نـه یـابـی |
| بـه شـمعـش بـر بـسـی پـروانه بـینی | زنــازش ســوی کــس پــروانــه بــیـنــی |
| صبـا از زلف و رویش حـله پـوش اسـت | گـهی قـاقـم گـهی قـنـدز فـروش اسـت |
| مـوکـل کـرده بــر هـر غـمـزه غـنـجــی | زنخ چـون سیب و غبـغب چـون تـرنجـی |
| رخـــش تـــقـــویــم انــجـــم را زده راه | فـشـانده دسـت بـر خـورشـید و بـر مـاه |
| دو پـستـان چـون دو سیمین نار نوخـیز | بــر آن پــسـتــان گـل بــسـتـان درم ریـز |
| ز لـعـلـش بــوسـه را پــاســخ نـخــیـزد | کـــه لــعـــل اروا گــشـــایــد در بـــریــزد |
| نـــهـــاده گــــردن آهـــو گـــردنـــش را | بــه آب چــشــم شــســتــه دامـنـش را |
| بــه چـشـم آهـوان آن چـشـمـه نـوش | دهـد شـیـرافـکـنـان را خـواب خــرگـوش |
| هـــزار آغـــوش را پــــر کـــرده از خـــار | یـک آغــوش از گــلـشــن نـاچــیـده دیـار |
| شبـی صد کس فزون بیند بـه خوابـش | نـه بـیـنـد کـس شـبـی چـون آفـتـابــش |
| گــر انـدازه ز چــشــم خــویـش گــیـرد | بـــرآهــوئی صـــد آهــو بـــیــش گــیــرد |
| ز رشـک نـرگـس مـسـتـش خـروشـان | بــــه بــــازار ارم ریـــحــــان فـــروشـــان |
| بـــه عـــیــد آرای ابـــروی هـــلـــالـــی | نـدیدش کـس کـه جـان نسـپـرد حـالـی |
| بـه حـیرت مـانـده مـجـنون در خـیالـش | بــه قــایـم رانـده لـیـلـی بــا جــمـالــش |
| بـه فرمانی که خـواهد خـلق را کشـت | بـه دسـتـش ده قـلم یعـنی ده انگشـت |
| مـه از خـوبـیـش خـود را خـال خـوانـده | شــب از خــالـش کـتــاب فــال خــوانـده |
| ز گــوش و گــردنـش لـولـو خــروشــان | کـه رحــمـت بــر چــنـان لـولـو فـروشـان |
| حــدیــثـــی و هــزار آشــوب دلــبـــنــد | لـبـی و صـد هـزاران بــوسـه چـون قـنـد |
| ســـر زلــفـــی ز نــاز و دلـــبـــری پـــر | لــــب و دنـــدانـــی از یـــاقــــوت و از در |
| از آن یــاقــوت و آن در شـــکــر خـــنــد | مــفــرح ســاخــتــه ســودائیــی چــنــد |
| خـرد سـرگـشـتـه بـر روی چـو مـاهش | دل و جــان فـتــنـه بــر زلـف ســیـاهـش |
| هـنـر فـتــنـه شــده بــر جــان پــاکـش | نـبــشـتــه عـهـده عـنـبــر بــه خــاکـش |
| رخـش نـسـرین و بـویش نـیـز نـسـرین | لـبـش شـیـریـن و نـامـش نـیـز شـیـرین |
| شـکـر لـفـظـان لـبـش را نوش خـواننـد | ولــیــعــهــد مــهــیــن بــانــوش دانــنــد |
| پــریــرویــان کــزان کــشــور امــیــرنــد | هـمـه در خــدمـتــش فــرمــان پــذیـرنـد |
| ز مـــهـــتـــر زادگـــان مـــاه پــــیـــکـــر | بـــود در خــدمــتــش هــفــتــاد دخــتــر |
| بـــخــوبـــی هــر یــکــی آرام جــانــی | بـــه زیـــبــــائی دلـــاویـــز جـــهـــانـــی |
| هــمــه آراســتــه بـــا رود و جــامــنــد | چـو مـه مـنـزل بـه مـنـزل مـی خـرامـنـد |
| گـهی بـر خـرمـن مـه مـشـک پـوشـند | گــهـی در خــرمــن گــل بــاده نـوشــنـد |
| ز بــرقـع نـیـسـتـشـان بــر روی بـنـدی | کــه نـارد چــشــم زخــم آنـجــا گـزنـدی |
| بــخــوبــی در جــهــان یــاری نــدارنــد | بــه گــیـتــی جــز طــرب کــاری نـدارنـد |
| چــو بــاشــد وقــت زور آن زورمــنــدان | کــنـنـد از شــیـر چــنـگ از پــیـل دنـدان |
| بــه حــمـلـه جــان عـالـم را بــسـوزنـد | بــه نـاوک چــشــم کــوکــب را بــدوزنـد |
| اگـر حـور بـهـشـتـی هـسـت مـشـهور | بـهشت است آن طرف وان لعبـتـان حور |
| مــهــیــن بــانــو کــه آن اقــلــیــم دارد | بـــســی زیــنــگــونــه زر و ســیــم دارد |
| *** | |
| بـــر آخـــر بـــســـتـــه دارد ره نـــوردی | کـــز او در تـــک نـــیـــابـــد بـــاد گـــردی |
| ســبــق بــرده ز وهـم فــیـلـســوفــان | چــو مـرغــابــی نـتــرســد زاب طــوفـان |
| بـه یک صـفـرا کـه بـر خـورشـیـد رانـده | فــلــک را هــفــت مــیـدان بــاز مــانــده |
| بــه گــاه کــوه کــنــدن آهـنــیـن ســم | گــــه دریــــا بــــریــــدن خــــیـــز ران دم |
| زمــانــه گــردش و انــدیــشــه رفــتــار | چـو شـب کـارآگـه و چـون صـبــح بــیـدار |
| نــهـاده نــام آن شــبــرنــگ شــبــدیـز | بــر او عــاشــق تــر از مــرغ شــب آویـز |
| یــکــی زنــجــیــر زر پـــیــوســتــه دارد | بـــدان زنــجــیــر پــایــش بــســتــه دارد |
| نـه شـیـرین تـر ز شـیرین خـلـق دیـدم | نـه چـون شـبـدیـز شـبـرنـگـی شـنـیـدم |
| چـو بـر گفت این سخن شاپـور هشیار | فـراغـت خـفـتـه گشـت و عـشـق بـیدار |
| یـکــایـک مــهـر بــر شــیـریـن نـهـادنـد | بـــدان شـــیــریــن زبـــان اقـــرار دادنـــد |
| کـه اسـتـادی که در چـین نقـش بـندد | پــســنــدیــده بـــود هــرچ او پــســنــدد |
| چـنان آشفتـه شد خـسـرو بـدان گفت | کـزان ســودا نـیـاســود و نـمـی خــفـت |
| همه روز این حـکـایت بـاز می جـسـت | جـز این تـخـم از دماغش بـرنمی رسـت |
| در ایـن انـدیـشـه روزی چـنـد مـی بـود | بـه خشک افسانه ای خـرسند می بـود |
| چـو کار از دسـت شد دسـتـی بـر آورد | صـــبــــوری را بــــه ســـرپـــائی در آورد |
| بـه خـلـوت داسـتـان خـواننده را خـواند | بـسی زین داسـتـان بـا وی سـخـن راند |
| بــدو گــفــت ای بــه کــار آمــد وفــادار | بــه کـار آیـم کـنـون کـز دسـت شـد کـار |
| چــو بــنـیـادی بــدیـن خـوبــی نـهـادی | تــمـامـش کــن کــه مـردی اوســتــادی |
| مـگـو شـکـر حــکـایـت مـخــتــصـر کـن | چـو گفـتـی سـوی خـوزسـتـان گذر کـن |
| تــرا بــایـد شـد چــون بــت پــرسـتــان | بـه دسـت آوردن آن بــت را بـه دسـتـان |
| نـــــظـــــر کـــــردن کـــــه در دل دارد؟ | ســـــر پـــــیــــونـــــد مـــــردم زاد دارد؟ |
| اگــر چــون مــوم نـقــش مــی پــذیـرد | بــر او زن مــهــر مــا تــا نــقــش گــیــرد |
| ور آهـن دل بــود مـنـشــیـن و بــر گـرد | خـــبـــر ده تـــا نــکـــوبـــم آهــن ســـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
