فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 28 اردیبهشت 1403

حکایت (١٠)

بر بالین تربت یحیی پیغامبر علیه السلام معتکف بودم در جامع دمشق که یکی از ملوک عرب که به بی انصافی منسوب بود، اتفاقا بزیارت آمد و نماز و دعا کرد و حاجت…

بر بالین تربت یحیی پیغامبر علیه السلام معتکف بودم در جامع دمشق که یکی از ملوک عرب که به بی انصافی منسوب بود، اتفاقا بزیارت آمد و نماز و دعا کرد و حاجت خواست
درویــش و غـــنــی بـــنـــده ایــن خـــاک درنـــدوآنـان کـه غــنـی تــرنـد مـحــتــاج تــرنـد
آنگه مرا گفت از آنجا که همت درویشانست و صدق معاملت ایشان خاطری همراه من کنید که از دشمنی صعب اندیشه ناکم، گفتمش بر رعیت ضعیف رحمت کن تا از دشمن قوی زحمت نبینی
بــــبـــــازوان تــــوانــــا و قــــوت ســــردســــتخطاست پنجه مسکین ناتوان بشکست
نـتــرســد آنـکــه بــر افــتــادگـان نـبــخــشــایـدکه گر ز پـای درآید کـسـش نگیرد دسـت
هر آنکه تخم بدی کشت و چشم نیکی داشتدماغ بـیهده پـخـت و خـیال بـاطل بـست
ز گــوش پـــنــبـــه بـــرون آرو داد خـــلــق بـــدهو گـر تـو مـینـدهی داد روز دادی هـسـت
بــــنــــی آدم اعــــضــــای یـــکــــدیـــگــــرنــــدکـــه در آفـــریــنــش ز یــک گـــوهــرنـــد
چـــــــو عــــــضـــــــوی بـــــــدرد آورد روزگــــــاردگـــر عــــضــــوهـــا را نـــمـــانـــد قـــرار
تـــو کـــز مـــحـــنـــت دیــگـــران بـــیـــغـــمـــینــشـــایــد کــه نــامــت نــهــنــد آدمــی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج