یکی مشت زن بـخـت روزی نداشتنـه اسـبـاب شـامـش مـهیا نه چـاشـتز جـور شکم گل کشیدی بـه پـشتکه روزی محال است خوردن بـه مشتمـــدام از پــــریـــشـــانـــی…
| یکی مشت زن بـخـت روزی نداشت | نـه اسـبـاب شـامـش مـهیا نه چـاشـت |
| ز جـور شکم گل کشیدی بـه پـشت | که روزی محال است خوردن بـه مشت |
| مـــدام از پــــریـــشـــانـــی روزگـــار | دلـش پــر ز حــسـرت، تــنـش سـوکـوار |
| گـهـش جـنـگ بـا عـالـم خـیره کـش | گـه از بــخــت شــوریـده، رویـش تــرش |
| گـه از دیـدن عـیـش شـیـریـن خـلـق | فـرو می شـدی آب تـلـخـش بـه حـلـق |
| گـه از کـار آشـفـتــه بــگـریـســتــی | کـه کـس دید از این تـلـخ تـر زیسـتـی؟ |
| کـسـان شـهد نوشـنـد و مـرغ و بـره | مـــرا روی نـــان مـــی نــبـــیــنــد تـــره |
| گر انصـاف پـرسـی نه نیکوسـت این | بــرهـنــه مــن و گــربــه را پــوســتــیـن |
| چـه بـودی کـه پـایـم در این کـار گـل | بــه گـنـجــی فــرو رفــتــی از کــام دل! |
| مــگـــر روزگـــاری هــوس رانــدمــی | ز خــود گـرد مـحــنـت بــیـفـشـانـدمـی |
| شنیدم که روزی زمین می شـکافت | عــظــام زنــخــدان پــوســیــده یــافــت |
| بـه خـاک اندرش عـقـد بـگـسـیخـتـه | گـــهــرهـــای دنـــدان فـــرو ریــخـــتـــه |
| دهان بـی زبـان پـند می گـفـت و راز | کـه ای خــواجــه بــا بــیـنـوایـی بــسـاز |
| نـه ایـن اسـت حــال دهـن زیـر گـل! | شـــکـــر خـــورده انــگــار یــا خـــون دل |
| غــــم از گــــردش روزگــــاران مـــدار | کــه بــی مــا بــگــردد بــســی روزگــار |
| همان لحـظه کاین خاطرش روی داد | غـم از خــاطـرش رخـت یـک سـو نـهـاد |
| که ای نفس بی رای و تدبیر و هش | بــکــش بــار تــیـمـار و خــود را مـکــش |
| اگــر بــنــده ای بـــار بـــر ســر بـــرد | وگـــر ســـر بـــه اوج فـــلـــک بـــر بـــرد |
| در آن دم کـه حـالش دگـرگـون شـود | بـه مـرگ از سـرش هـر دو بـیرون شـود |
| غــم و شــادمــانـی نـمــانـد ولــیـک | جـــزای عـــمـــل مـــانــد و نــام نــیــک |
| کـرم پـای دارد، نـه دیـهـیـم و تـخـت | بــده کـز تــو ایـن مـانـد ای نـیـکـبــخـت |
| مکن تـکیه بـر ملک و جـاه و حـشـم | که پیش از تو بوده ست و بعد از تو هم |
| خـــداونــد دولــت غــم دیــن خـــورد | کــه دنــیـا بــه هـر حــال مــی بــگــذرد |
| نـخـواهـی کـه مـلـکـت بــرآیـد بـهـم | غــم مــلــک و دیـن خــورد بــایـد بــهـم |
| زرافشان، چو دنیا بـخواهی گذاشت | کـه سـعـدی درافـشـاند اگر زر نداشـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
