چـنان قـحـط شـد سـالـی اندر دمشـقکـه یـاران فـرامـوش کـردنـد عــشــقچـنـان آسـمـان بـر زمـیـن شـد بــخـیـلکــه لــب تــر نـکــردنـد زرع و نـخــیـلبــخ…
| چـنان قـحـط شـد سـالـی اندر دمشـق | کـه یـاران فـرامـوش کـردنـد عــشــق |
| چـنـان آسـمـان بـر زمـیـن شـد بــخـیـل | کــه لــب تــر نـکــردنـد زرع و نـخــیـل |
| بــخـوشـیـد سـرچــشـمـه هـای قـدیـم | نـمـانـد آب، جــز آب چــشــم یـتــیـم |
| نــــبــــودی بــــجــــز آه بــــیـــوه زنـــی | اگــــر بــــرشــــدی دودی از روزنـــی |
| چــو درویـش بــی بــرگ دیــدم درخــت | قوی بـازوان سست و درمانده سخت |
| نـه در کــوه ســبــزی نـه در بــاغ شــخ | مـلـخ بــوسـتــان خـورده مـردم مـلـخ |
| در آن حــال پـــیــش آمــدم دوســتـــی | از او مـانـده بـر اسـتـخـوان پـوسـتـی |
| وگـرچــه بــه مـکــنـت قــوی حــال بــود | خـــداونـــد جــــاه و زر و مـــال بــــود |
| بــدو گــفــتــم: ای یـار پــاکــیـزه خــوی | چـه درمـاندگـی پـیشـت آمد؟ بـگـوی |
| بـغـرید بـر مـن کـه عـقـلـت کـجـاسـت؟ | چـو دانی و پـرسی سؤالت خطاست |
| نـبـینـی کـه سـخـتـی بـه غـایت رسـید | مـشـقـت بــه حــد نـهـایـت رســیـد؟ |
| نــه بـــاران هــمـــی آیــد از آســـمـــان | نــه بـــر مــی رود دود فــریــاد خــوان |
| بــدو گـفـتــم: آخـر تـو را بــاک نـیـسـت | کـشـد زهر جـایی که تـریاک نیسـت |
| گـر از نـیـســتــی دیـگـری شـد هـلـاک | تو را هست، بط را ز طوفان چه باک؟ |
| نــگــه کــرد رنــجــیـده در مــن فــقــیـه | نــگــه کــردن عــالــم انــدر ســفــیـه |
| که مرد ارچه بر ساحل است، ای رفیق | نــیــاســایـد و دوســتــانــش غــریـق |
| مـــن از بـــی مـــرادی نـــیـــم روی زرد | غـم بــی مـرادان دلـم خـسـتــه کـرد |
| نـخــواهـد کـه بــیـنـد خــردمـنـد، ریـش | نه بـر عضو مردم، نه بـر عضو خـویش |
| یــکـــی اول از تـــنــدرســـتـــان مـــنــم | کــه ریـشــی بــبــیـنـم بــلـرزد تــنـم |
| مــنـغــص بــود عــیـش آن تــنــدرســت | که بـاشد بـه پـهلوی رنجـور سـسـت |
| چـو بـینم کـه درویش مـسـکـین نـخـورد | بـه کـام اندرم لـقـمـه زهرسـت و درد |
| یــکــی را بــه زنــدان بـــری دوســتــان | کـجـا مـانـدش عـیـش در بــوسـتـان؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
