تو با رقیب همدل و از من رمیده ای
چون اشک از غرور نگاهم چکیده ای
تو چون نسیم می وَزی از کوی خاطرات
من را چو برگ در پی یادت کشیده ای
میبینمت ولی به وصالت نمیرسم
مثل سراب در تن صحرا تنیده ای
باید تو را میان غزل ها بجویمت
تو در ضمیر شعر و غزل ها تپیده ای
پایان اگر نداشت چرا در مسیر عشق
در نیمه های راه به آخر رسیده ای..؛
حسن حسن زاده
با کوله بار خاطره هایت مسافرم
یاد تو قاب گشته به دیوار خاطرم
در جام آه و اشکِ خودم دیده ام تورا
من با خیال نازک حافظ معاصرم
کعبه است چشم تیره ات ای قبله گاه من
مومن منم که سمت نگاه تو زائرم
در پستوی خیال فراموشم از خودم
آخر چه کرده ای که من از خود مهاجرم
دیروز شاه مستبدِّ عقل بودم و
مشروطه خواهِ عشق تو امروز حاظرم
حسن حسن زاده
برگرد،ای تمام دلم دیر کرده ای
دل را به راه عشق زمینگیر کرده ای
شور جوانی ام به تماشای تو گریخت
ای بی خبر ببین که مرا پیر کرده ای..!
تو در همین حوالیِ بین خیال و عقل
در پیچ و تاب خاطره ها گیر کرده ای
خو کرده ام به آمدن ناگهانی ات
خود را به رعد و زلزله تعبیر کرده ای
مضمون شب نوشت های تمام سال
رؤیای ناتمام شبم دیر کرده ای..؛
حسن حسن زاده
فارغ از هر ماجرا از عطر تو مستم هنوز
جان من بازآ که در یاد تو پا بستم هنوز
باد سهم دست اندازی به گیسوی تو داشت
هر چه کوشش میکنم کوتاه تر دستم هنوز
شوق کوچ از این دیار از میل ماندن بیشتر
پای حرف رفتنم از بعد تو هستم هنوز
هر زمان مهمان شده یادت مسافر گشته خواب
در هجوم خاطراتت من کمر بستم هنوز
تو بمان زیبا ترین تصویر هر رؤیای من
باهمین مهمان شدن های تو دلبستم هنوز
حسن حسن زاده
