عـــمــر بـــر آن فـــرش ازل بـــافـــتـــهآنــچـــه شـــده بـــاز بـــدل یــافــتـــهگــوش در آن نــامــه تــحــیـت رســاندیـده در آن سـجــده تــحــی…
| عـــمــر بـــر آن فـــرش ازل بـــافـــتـــه | آنــچـــه شـــده بـــاز بـــدل یــافــتـــه |
| گــوش در آن نــامــه تــحــیـت رســان | دیـده در آن سـجــده تــحــیـات خـوان |
| تــنــگ دل از خــنــده تــرکــان شــکــر | ســرمـه بــر از چــشـم غـزالـان نـظـر |
| تـرک قـصـب پـوش مـن آنـجـا چـو مـاه | کـرده دلـم را چــو قـصـب رخــنـه گـاه |
| مه که به شب دست بـرافشانده بـود | آنــشـــب تـــا روز فــرو مــانــده بـــود |
| ناوک غمزه اش چـو سـبـک پـر شدی | جـان بـه زمـیـن بـوسـه بــرابـر شـدی |
| شـمع ز نورش مـژه پـر اشـک داشـت | چـشـم چـراغ آبــلـه از رشـک داشـت |
| هـر ســتــمـی کـه بــجــفــا درگـرفـت | دل بــه تــبـــرک بــه وفــا بــرگــرفــت |
| گـه شـده او سـبــزه و مـن جــوی آب | گــه شـــده مــن گــازر و او آفـــتـــاب |
| زان رطـب آنـشـب کـه بــری داشـتــم | بـــیــخــبـــرم گــر خــبـــری داشــتــم |
| کــان مـه نـو کـو کــمـر از نـور داشــت | مـاه نـو از شــیـفــتــگـان دور داشــت |
| شــیـفــتــه شــیـفـتــه خــویـش بــود | رغـبــتــی از مـن صـد ازو بــیـش بــود |
| دل بــه تــمــنــا کــه چــو بــودی ز روز | گـر شــب مـا را نـشـدی پــرده ســوز |
| امـشـب اگـر جـفـت سـلـامـت شـدی | هــم نــفـــس روز قــیــامــت شـــدی |
| روشــنــی آن شـــب چـــون آفــتـــاب | جـویـم بــسـیـار و نـبـیـنـم بــه خـواب |
| جـز بـه چـنان شب طربـم خوش نبـود | تـا شـبـخـوش کرد شبـم خـوش نبـود |
| زان هــمــه شــب یــارب یـارب کــنــم | بــو کـه شـبـی جـلـوه آن شـب کـنـم |
| روز ســفــیــد آن نــه شــب داج بـــود | بـــود شــب امــا شــب مــعــراج بــود |
| مـاه کــه بــر لـعــل فــلـک کــان کــنـد | در غـم آن شـب همه شـب جـان کند |
| روز کـه شـب دشـمنیش مـذهبـسـت | هـم بـه تـمـنـای چـنـان یکـشـبـسـت |
| مــن شــده فــارغ کــه ز راه ســـحـــر | تــــیـــغ زنـــان صــــبــــح درآمـــد ز در |
| آتـــش خـــورشـــیــد ز مــژگـــان مــن | آب روان کـــــرد بــــــر ایـــــوان مـــــن |
| ابـــر بـــبــــاغ آمـــده بــــازی کـــنـــان | جــامــه خــورشــیـد نــمــازی کــنــان |
| حوضه این چشمه که خورشید بست | چـون من و تـو چـند سبـو را شکست |
| چــرخ ســتــاره زده بـــر ســیــم نــاب | زر طــــــلــــــی از ورق آفــــــتـــــــاب |
| صبـح گران خـسـب سـبـک خـیز شـد | دشـنـه بـدسـت از پـی خـونـریـز شـد |
| مـن ز مــصــافــش ســپــر انـداخــتــه | جــان ســپـــر دشــنــه او ســاخــتــه |
| در پـی جـانم سـحـر از جـوی جـسـت | تشنه کشی کرد و بـر او پل شکست |
| بــــانـــگ بـــرآمـــد زخـــرابــــات مـــن | کـی سـحــر ایـنـســت مـکـافـات مـن |
| پـیـشـتـرک زیـن کـه کـسـی داشـتـم | شـمـع شـب افـروز بــسـی داشـتــم |
| آنـشـب و آنـشـمـع نـمـانـدم چــسـود | نیسـت چـنان شـد که تـو گوئی نبـود |
| نـیـش دران زن کـه ز تــو نـوش خــورد | پـشـم دران کـش کـه تـرا پـنـبــه کـرد |
| خــام کـشـی کـن کـه صـواب آن بــود | ســوخــتــن ســوخــتــه آســان بـــود |
| صـبـح چـو در گـریـه مـن بـنـگـریـسـت | بر شفق از شفقت من خون گریست |
| سـوخــتــه شـد خــرمـن روز از غـمـم | چــشـمـه خـورشـیـد فـسـرد از دمـم |
| بـــا هــمــه زهــرم فــلــک امــیــد داد | مــار شــبــم مــهــره خــورشــیـد داد |
| چـــون اثـــر نـــور ســـحـــر یــافـــتـــم | بــیـخــبــرم گــر چــه خــبــر یــافــتــم |
| هـر کــه دریـن مــهــد روان راه یـافــت | بــیـشــتــر ز نــور ســحــرگــه یـافــت |
| ای ز خــجــالـت هـمـه شــبــهـای تــو | رو ســـیـــه از روز طـــرب هـــای تــــو |
| مـن کـه ازیـن شـب صـفـتـی کـرده ام | آن صــفــت از مــعــرفــتــی کــرده ام |
| شــب صــفــت پــرده تــنــهـائیـســت | شــمــع در او گــوهــر بــیـنــائیـســت |
| عـود و گـلابـی کـه بـر او بـسـتـه شـد | ناله و اشـک دو سـه دلخـسـتـه شـد |
| وانـهـمـه خــوبــی کـه دران صـدر بــود | نـــور خـــیـــالـــات شـــب قـــدر بـــود |
| مـــحـــرم ایــن پـــرده زنـــگـــی نــورد | کـیـســت در ایـن پــرده زنـگـار خــورد |
| صـبــح کـه پــروانـگـی آمـوخــتــســت | خـوشـتـر ازان شـمـع نیفـروخـتـسـت |
| کـوش کـزان شــمـع بــداغـی رســی | تـا چـو نـظـامـی بــه چـراغـی رسـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
