طلعت خیاط پیشه
سرشار ِ یک ترّنم سبزم ترانه کو
عاشق ترین مغنّی این آشیانه کو
چون موج خسته ام که به ساحل رسیده ام
تا انتهای جاده ی رستن نشانه کو
من بی قرار ِ سجده ی سهوم چو عاشقم
راز و نیاز ِ و خلوت ِ سبز ِ شبانه کو
تلواسه های این دل ِ رسوا برای کیست؟
احساس ِ عاشقی تب ِ اهل ِ زمانه کو
دیگر نمانده فرصت ِ پرواز ِ دیگری
تنها ترین چکاوک ِ بی آشیانه کو
گم کرده ام طراوت ِ خود در این دیار
در واپسین تغزّل ِ باران بهانه کو
در آسمان مغازله کردی طلا ز شوق
در دستهای جاذبه ات یک جوانه کو ؟
طلعت خیاط پیشه (طلای کرمانی)
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
