شــب مـســت یـار بــودم و در هـای هـای اوحـــیــران آن جـــمــال خـــوش و شــیــوهــای اوگـه دســت مـی زدم کـه زهـی وقـت روزگـارگــه مــســت مــی فــت…
| شــب مـســت یـار بــودم و در هـای هـای او | حـــیــران آن جـــمــال خـــوش و شــیــوهــای او |
| گـه دســت مـی زدم کـه زهـی وقـت روزگـار | گــه مــســت مــی فــتــادم بـــر خــاک پـــای او |
| هـفـت آســمـان ز عــشــق مـعــلـق زنـان او | فـــربـــه شـــده ز جـــام خـــوش جـــانــفــزای او |
| در هـوشــهــا فــتــاده نــهـایـات بــیـهـشــی | در گـــوشـــهـــا فـــتــــاده صـــریـــر صـــلـــای او |
| هــر بــره گــوش شــیـر گــرفــتــه ز عــدل او | هــــر ذره گـــــشـــــاده دهــــان در ثـــــنــــای او |
| هرجا وفاست حاصل، و هرجا که بوالوفاست | بـــگــداخـــتـــه زخـــجـــلــت و شـــرم وفـــای او |
| چـشـمت ضـعـیف می شـود از فـرص آفـتـاب | صــد هــمــچــو آفــتـــاب ضــعــیــف از لــقــای او |
| چـنـدان بــود ضـعـیـف کـه یـک روز چـشـم را | ســرمـه کـشــد بــه لـطــف و کــرم تــوتــیـای او |
| آن نـقـدهـای قـلـب کـه بــنـهـاده بــه پــیـش | چــون ژیــوه مــی طــپــنــد پــی کــیــمــیــای او |
| هـر ســوت مـی کـشـنـد خــیـالـات آن و ایـن | والـلـه کــشــنـده نـیـســت بــجــز اقــتــضــای او |
| هریک چـو کـشـتـییم کـه بـرهم همـی زنـیم | بــــحــــر کــــرم وی آمــــد و مــــا آشــــنـــای او |
| جـانم دهی ولـی نـکـشـی، ور کـشـی بـگـو | مـــن بــــارهـــا گــــزارده ام خــــونـــبــــهـــای او |
| فــرع عــنــایــت تــو بـــود کــوشــش مــریــد | فـــرع دعـــای تـــســـت حـــنـــیــن و دعـــای او |
| بـــر بـــوی آب تــســت ورا در ســراب مــیــل | بـــر بـــوی نــقــد تــســت ســوی قــلــب رای او |
| چون تاج عشق بـر سر تست ای مرید صدق | ســـرمـــســـت مــی خـــرام بـــه زیــر لـــوای او |
| تـرجـیـع هـم بــگـویـم زیـرا کـه یـار خـواسـت | هـر کــژ کــه مـن بــگــویـم، گــردد ز یـار راســت |
| امـســال ســال عـشـرت و ولـت در اســتــوا | ای شــاد آنـکـســی کـه بــود طـالـعـش چــو مـا |
| دف مـی خـریـد زهـره و بـرهـم هـمـی نـهـاد | مـی ســاخــت چــنـگ را ســر و پــهـلـو و گـردنـا |
| در طـبــع مـی نـهـاد هـزاران خـروش جــوش | در نـــای نـــی نـــهـــاد ز انـــفـــاس خــــود نـــوا |
| بـنـیاد عـشـرتـی کـه جـهان آن نـدیده اسـت | خــورشــیـد را چــه کـار بــجــز گـرمـی و ضــیـا؟! |
| امـســال سـال تــسـت، اگـر زهـره طـالـعـی | زهـره جــنـی بــبــسـت ازیـن مـژده دسـت و پــا |
| خـــوان ابـــد، نـــهـــاد خـــدا و اســـاس نـــو | مــن ســـال و مــاه گــفــتـــم، از غـــیــرت خـــدا |
| ای شــاه، کــژنـهـاده از مـســتــی آن کــلـاه | چــنــدان گــرو شــود بـــه خــرابـــات مــا قــبـــا؟ |
| جــانـهـا فـنـا شـونـد ز جــام خــدای خـویـش | ز انــدیـشــه بــاز رســتــه و از جــنـگ و مــاجــرا |
| گـوید کـه: « چـون بـدیـت دران غـربـت دراز » | گــویــنــد : « آنــچــنــان کــه بـــود درد بـــی دوا |
| چـون مـاهیان طـپـان شـده بـر ریگـهـای گـرم | مـــهـــجـــور از لـــقـــای تـــو ای مـــاه کـــبـــریــا |
| در بـحـر زاده ایم و بـه خـشـکی فتـاده ایم » | ای زاده وفـــاش تـــو چـــونـــی دریـــن جـــفـــا؟ |
| مـنـت خـدای راسـت کـه بــازآمـدی بـه بـحـر | چــون صــوفــیـان بــبــنـد لـب از ذکــر مـامـضــی |
| زیرا کـه ذکـر وحـشـت هم وحـشـتـیسـت نو | گـفـتــن ز بــعـد صـلـح: « چـنـیـن گـفـتــه مـرا » |
| در بـزم اولـیـا نـه شـکـوفـه نـه عـربـده سـت | در خــرمـن خــدای، نـه رخــصـســت و نـی غـلـا |
| آنجـا سـعـادتـیسـت کـه آن را قـیاس نیسـت | هـر لـحــظـه نـو بــه نـو مـتــراقـیـســت اجــتــبــا |
| تـرجـیع سـیومـسـت، اگـر حـق نـخـواسـتـی | جــان را بـــه نــظــم کــردن پــروا کــجــاســتــی |
| در روضـه ریـاحــیـن مـی گـرد چــپ و راسـت | گـل دسـتــه بــسـتــن تــو نـدانـم پــی کـراسـت |
| گـل دسـتـه در هـوای عـفـن پـایـدار نـیـسـت | آن را کشیدن این سو، هم حیف و هم خطاست |
| زنـجــیـر بــسـکـلـد، بــسـوی اصـل خــود رود | زیــرا کـــه پـــروریــده آن مــعـــتـــدل هــواســـت |
| ایـنـجــا قــبــاش مــانـد، یـعــنـی عــبــارتــی | امــا قــبــای یــوســف، دلــرا چــو تــوتــیــاســت |
| هین جـهد کـن تـو نـیز، کـه بـیرون کـنی قـبـا | در بــحــر، بــی قـبــا شـدنـت شـرط آشـنـاسـت |
| ای مـرد یـک قـبــا، تـو قـبــا بــر قـبــا مـپـوش | گـر بــحـریـی، تـجـمـل و پــوشـش تـرا عـراسـت |
| الـفــقــر فــخــر گـفــت رســول خــدای ازیـن | سـبـاح فـحـل و شـاه سـبـاحـات مـصـطـفـاسـت |
| کشتـی که داشت، هم ز بـرای عوام داشت | بــهــر پــیـاده چــو پــیـاده شــوی، ســخــاســت |
| اما دغل بـسیست، تـو کشتی شناس بـاش | زیـرا کـه کـار دنـیـا سـحــرسـت و سـیـمـیـاسـت |
| دنـیـا چـو کـهـربــاسـت و هـمـه کـه ربـایـد او | گــنــدم کــه مــغــز دارد، فــارغ ز کــهــربــاســت |
| هـرکـو سـفـر بـه بـحـر کـنـد در سـفـینـه اش | او ســـاکــن و رونــده و هــمــراه انــبـــیــاســـت |
| در نــان بــســی بــرفــتــی، در آب هـم بــرو | از بــعـد سـیـر آب یـقـیـن مـفـرشـت سـمـاسـت |
| زین سان طبـق طبـق، متـعالی همی شوی | امــا عــلــای مــرتــبـــه جــز صــورت عــلــاســت |
| ایـن ره چـنـیـن دراز بــه یـکـدم مـیـسـرسـت | این روضـه دور نـیسـت، چـو رهـبـر تـرا رضـاسـت |
| آری، دراز و کـــوتـــه در عـــالـــم تـــنــســـت | امـا بـر خـدا، نـه صـبـاحـسـت و نـی مـسـاسـت |
| گــــر در جـــــفــــا رود ره وگــــر در وفــــا رود | جـــان تـــوســت، جـــان تـــو از تـــو کــجــا رود؟! |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
