هـلــه درده مـی بــگــزیـده کــه مـهـمــان تــومز پــریــشــانــی زلــف تــوپــریـشــان تــومتــلـخ و شــیـریـن لــب مـا را ز حــرم بــیـرون آرنـقـد د…
| هـلــه درده مـی بــگــزیـده کــه مـهـمــان تــوم | ز پــریــشــانــی زلــف تــوپــریـشــان تــوم |
| تــلـخ و شــیـریـن لــب مـا را ز حــرم بــیـرون آر | نـقـد ده نـقـد، کـه عـبــاس حـرمـدان تــوم |
| آنــچ دادی و بــدیــدی کــه بــدان زنــده شــدم | مـرده جــرعـه آن چــشــمـه حــیـوان تــوم |
| بــاده بــر بــاد دهـد هـردو جــهـان را چـو غـبــار | وآنـگـهـان جـلـوه شـود کـه مـه تــابــان تـو |
| وانـگـهـان جـام چـو جـان آرد کـیـن بــر جـان زن | گـر نـیـم جـان تــو آخـر نـه ز جـانـان تــوم؟ |
| مـرکـبـش دسـت بـود زانـک قـدح شـهبـازسـت | کـه صـیادم مـن و سـر فـتـنه مـرغـان تـوم |
| وانــگــه از دســت بــپــرد ســوی ایــوان دمــاغ | کــه گــزیـن مـشــعــلـه و رونـق ایـوان تــو |
| آب رو رفـــت مـــهــان را پـــی نـــان و پـــی آب | مـژده ای مسـت کـه من آب تـو و نان تـوم |
| بـحـر بـر کـف کـه گـرفـتـسـت؟ تـو بـاری بـرگـیر | خوش همی خـند که من گوهر دندان تـوم |
| مـن سـه پـنـدت دهم، اول تـوسـپـنـد مـا بـاش | کـه خـلـیلی و نسـوزی چـو سـپـندان تـوم |
| در خــانـه هـلـه بــگـشــای کـه در کـوی تــویـم | قصص جـایزه بـرخوان نه که بـر خوان تـوم؟ |
| هـیـن بــه تــرجــیـع بــگــردان غــزلـم را بــرگــو | گـر تـو شـیـدا نـشـدی قـصـه شـیدا بـرگـو |
| ز آب چــون آتــش تــو دیـگ دمـاغـم جــوشــیـد | سـبـک ای سـیمبـر مشـعـله سـیما بـرگو |
| ز پــگـه جــام چـو دریـا چـو بــه کـف بــگـرفـتــم | صــفــت مــوج دل و گــوهــر گــویـا بــرگــو |
| بــحـر پــرجـوش چـو لـالـاسـت بــر آن در یـتـیـم | کـف بـزن خـوش صـفـت لـولوی لـالـا بـرگـو |
| هــرکــســی دارد در ســیــنــه تــمــنــای دگــر | زان ســر چــشـمـه کـزو زاد تــمـنـا بــرگـو |
| جـمـع کـن جـمـلـه هوسـهای پـراکـنده بـه می | زان هوس کـه پـنهان شـد ز هوسـها بـرگو |
| ز آفـتــابــی کـه بــرآیـد سـپــس مـشـرق جـان | کـه بــدو مـحـو شـود ظـل مـن و مـا بـرگـو |
| شـش جـهـت انـس و پـری مـحـرم آن راز نـینـد | سـر بـگـردان سـوی بـیجـا و همانجـا بـرگو |
| چـند بـاشـد چـو تـنور این شکمت پـر ز خـمیر؟! | ای خـمـیـری دمـی از خـمـر مـصـفـا بـرگـو |
| چـنـد چـون زاغ بـود نـول تـو در هـر سـرگـیـن؟! | خـبــر جــان چـو طـوطـی شـکـرخـا بــرگـو |
| زیـن گــذر کــن، بــده آن جــام مــی روحــانــی | صــفـت شــعــشــعـه جــام مـعــلـا بــرگـو |
| مست کن پیر و جوان را، پس از آن مستی کن | مست بـیرون رو ازین عیش و تـماشا بـرگو |
| هـلـه تـرجـیـع کـن اکـنـون کـه چـنـانـیـم هـمـه | کـه می از جـام و سـر از پـای ندانیم همه |
| جــام بــر دسـت بــه ســاقـی نـگـرانـیـم هـمـه | فـارغ از غـصـه هـر ســود و زیـانـیـم هـمـه |
| ایـن مـعـلـم کـه خــرد بــود بــشـد مـا طـفـلـان | یـکـدگـر را ز جـنـون تــخـتـه زنـانـیـم هـمـه |
| پـا بـرهـنـه خـرد از مـجـلـس مـا دوش گـریخـت | چـونک بـیرون ز حـد عـقـل و گـمانیم همه |
| مـیـرمـجـلـس تــوی و مـا هـمـه در تــیـر تــویـم | بـنـد آن غـمـزه و آن تـیر و کـمـانـیم هـمـه |
| زهره در مـجـلـس مه مـان بـه می از کـار بـبـرد | ورنه کژرو ز چـه رو چـون سـرطـانیم همه؟ |
| چــشــم آن طــرفــه بــغــداد ز مـا عــقـل ربــود | تــا نــدانـیـم کــه انـدر هـمــدانـیـم هـمــه |
| گفت ساقی: « همه را جمله بـه تـاراج دهم » | همچنان کن هله ای جان که چنانیم همه |
| هـمـچـو غـواص پـی گـوهـر بــی نـام و نـشـان | غـرق آن قـلـزم بـی نـام و نـشـانـیم همـه |
| وقـت عـشـرت طـرب انـگـیـزتــر از جــام مـیـیـم | در صف رزم چـو شـمشـیر و سـنانیم همه |
| نــزد عــشــاق بــهــاریــم پــر از بــاغ و چــمــن | پـیش هـر مـنـکـر افـسـرده خـزانـیم هـمـه |
| مـی جــهـد شــعــلــه دیـگــر ز زبــانـه دل مــن | تــا تــرا وهـم نــیـایـد کــه زبــانـیـم هـمــه |
| ســاقــیــا بـــاده بــیــاور کــه بــرانــیــم هــمــه | که بـجـز عشق تـو از خـویش بـرانیم همه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
