چـونکه نسـخـتـه سـخـن سرسریهــســت بــر گــوهــریــان گــوهــرینـکـتــه نـگـهـدار بــبــیـن چـون بــودنـکـتـه کـه سـنـجـیـده و مـوزون بــودقافیه سنجـا…
| چـونکه نسـخـتـه سـخـن سرسری | هــســت بــر گــوهــریــان گــوهــری |
| نـکـتــه نـگـهـدار بــبــیـن چـون بــود | نـکـتـه کـه سـنـجـیـده و مـوزون بــود |
| قافیه سنجـان که سـخـن بـرکشند | گـنـج دو عـالـم بـه سـخـن درکـشـند |
| خـاصـه کـلیدی کـه در گـنج راسـت | زیـر زبـان مـرد سـخـن سـنـج راسـت |
| آنکـه تـرازوی سـخـن سـخـتـه کـرد | بــخـتـورانـرا بــه سـخـن بــخـتـه کـرد |
| بــلـبــل عـرشـنـد ســخــن پــروران | بـــاز چــه مــانــنــد بــه آن دیــگــران |
| زاتـش فـکـرت چـو پـریشـان شـونـد | بـا مـلـک از جـملـه خـویشـان شـوند |
| پــرده رازی کـه سـخـن پـروریـسـت | سـایـه ای از پــرده پـیـغـمـبــریـسـت |
| پـیش و پـسـی بـسـت صفت کبـریا | پــس شــعــرا آمــد و پــیـش انــبــیـا |
| ایـن دو نـظـر مـحــرم یـکـدوسـتــنـد | این دو چـه مغز آنهمه چـون پـوستـند |
| هـر رطـبـی کـز سـر این خـوان بـود | آن نـه سـخـن پــاره ای از جــان بــود |
| جــان تــراشــیـده بــه مـنـقــار گــل | فـــکـــرت خـــائیــده بـــه دنـــدان دل |
| چـشمه حکمت که سخن دانیست | آب شـده زین دو سـه یک نـانـیسـت |
| آنـکـه دریـن پـرده نـوائیـش هـسـت | خوشتـر ازین حجره سرائیش هست |
| بـــا ســر زانــوی ولــایــت ســتـــان | ســر نــنــهـد بــر ســر هـر آســتــان |
| چـــون ســـر زانــو قـــدم دل کــنــد | در دو جــهـان دســت حــمـایـل کـنـد |
| آیــد فـــرقــش بـــه ســـلــام قـــدم | حـلـقـه صـفـت پـای و سـر آرد بــهـم |
| در خـم آن حـلقه که چـستـش کند | جــان شــکـنـد بــاز درســتــش کـنـد |
| گــاهــی از آن حــلــقــه زانــو قــرار | حــلـقــه نـهـد گــوش فــلـک را هـزار |
| گــاه بــدیـن حــقــه فــیــروزه رنــگ | مــهــره یـکــی ده بــدر آرد ز چــنــگ |
| چـون بـه سخـن گرم شود مرکبـش | جـان بـه لـب آید کـه بـبـوسـد لـبـش |
| از پــی لــعــلــی کــه بــرآرد ز کــان | رخـنـه کـنـد بــیـضـه هـفـت آسـمـان |
| نـسـبــت فـرزنـدی ابــیـات چـسـت | بــــر پـــدر طـــبـــع بــــدارد درســـت |
| خــدمــتــش آرد فــلــک چــنــبــری | بـــاز رهــد ز آفـــت خـــدمــتـــگـــری |
| هم نـفـسـش راحـت جـانـهـا شـود | هـم ســخــنـش مـهـر زبــانـهـا شـود |
| هـر کـه نـگـارنـده این پـیکـر اوسـت | بر سخنش زن که سخن پرور اوست |
| مشـتـری سـحـر سـخـن خـوانمش | زهــره هــاروت شـــکـــن دانـــمـــش |
| ایـن بـنـه کـاهـنـگ سـواران گـرفـت | پــایـه خــوار از ســر خــواران گـرفــت |
| رای مـرا ایـن سـخـن از جــای بــرد | کــاب ســخــن را ســخــن آرای بــرد |
| مـیـوه دلـرا کــه بــه جــانـی دهـنـد | کـی بــود آبـی چـو بـه نـانـی دهـنـد |
| ای فلک از دست تو چون رسته اند | این گـره هائی کـه کـمـر بـسـتـه اند |
| کار شد از دسـت بـه انگشـت پـای | ایـن گـره از کــار ســخــن واگـشــای |
| سـیم کـشـانی کـه بـه زر مرده اند | ســکـه ایـن ســیـم بــه زر بــرده انـد |
| هـر کـه بــه زر سـکـه چـون روز داد | ســنــگ ســتــد در شــب افــروز داد |
| لــاجــرم ایـن قــوم کــه دانــاتــرنــد | زیــرتـــرنــد ارچــه بـــه بـــالــاتـــرنــد |
| آنکه سـرش زرکش سـلطان کشید | بــاز پـسـیـن لـقـمـه ز آهـن چـشـیـد |
| وانـکـه چـو سـیمـاب غـم زر نـخـورد | نـقـره شـد و آهـن ســنـجــر نـخــورد |
| چـون سخـنت شهد شد ارزان مکن | شـهد سـخـن را مگس افشـان مکن |
| تـا نـدهندت مـسـتـان گـر وفـاسـت | تــا نـنـیـوشــنـد مـگـو گـر دعــاســت |
| تـــا نــکــنــد شــرع تـــو را نــامــدار | نــامـــزد شـــعـــر مــشـــو زیــنــهــار |
| شـعـر تــو را سـدره نـشـانـی دهـد | ســلــطــنـت مـلــک مــعــانـی دهـد |
| شـعـر تــو از شـرع بــدانـجــا رســد | کــز کـمـرت ســایـه بــه جــوزا رســد |
| شـــعـــر بـــرآرد بـــامــیــریــت نــام | کـــالـــشـــعـــراء امـــراء الـــکـــلـــام |
| چـون فلک از پـای نشـاید نشسـت | تـا سخنی چـون فلک آری بـه دست |
| بـر صـفـت شـمع سـرافـکنده بـاش | روز فــرو مــرده و شــب زنــده بــاش |
| چـون تـک اندیشه بـه گرمی رسـید | تــنــد رو چــرخ بــه نــرمــی رســیــد |
| بــه کـه سـخــن دیـر پــسـنـد آوری | تــا ســخــن از دســت بــلــنــد آوری |
| هر چـه در این پـرده نشـانـت دهند | گــر نــپــســنـدی بــه از آنـت دهـنـد |
| سـینه مکـن گر گهر آری بـه دسـت | بـهتـر از آن جوی که در سینه هست |
| هـر کـه عـلـم بــر سـر ایـن راه بـرد | گـوی ز خـورشـیـد و تـک از مـاه بــرد |
| گـر نـفـسـش گـرم روی هـم نـکـرد | یـک نـفــس از گــرم روی کــم نـکــرد |
| در تـک فـکرت که روش گرم داشـت | بـــرد فـــلـــک را ولــی آزرم داشـــت |
| بـارگـی از شـهپـر جـبـریل سـاخـت | بــاد زن از بــال ســرافـیـل ســاخــت |
| پـی سـپـر کس مکن این کشـتـه را | بــاز مـده سـر بــکـس ایـن رشـتـه را |
| ســفــره انـجــیـر شــدی صــفـر وار | گـر هـمـه مـرغـی بـدی انـجـیر خـوار |
| مـنـکـه دریـن شـیوه مـصـیـب آمـدم | دیــدنـــی ارزم کـــه غـــریــب آمـــدم |
| شـعـر بـه مـن صـومـعـه بـنیاد شـد | شــاعــری از مــصــطــبـــه آزاد شــد |
| زاهد و راهـب سـوی مـن تـاخـتـنـد | خـــرقـــه و زنـــار در انـــداخـــتـــنـــد |
| سـرخ گـلـی غـنـچـه مـثـالـم هـنـوز | مــنــتـــظــر بـــاد شــمــالــم هــنــوز |
| گــر بـــنــمــایــم ســخـــن تـــازه را | صــــور قــــیـــامـــت کــــنـــم آوازه را |
| هـر چـه وجـود اسـت ز نـو تـا کـهن | فـتــنـه شـود بــر مـن جــادو سـخـن |
| صـنـعـت مـن بـرده ز جـادو شـکـیب | سـحــر مـن افـسـون مـلـایـک فـریـب |
| بــابــل مـن گــنـجــه هـاروت ســوز | زهــره مــن خـــاطـــر انــجـــم فـــروز |
| زهـره ایـن مـنـطـقـه مـیـزانـیـســت | لـاجــرمـش مـنـطــق روحــانـیـســت |
| سـحـر حـلـالـم سـحـری قـوت شـد | نـســخ کــن نـســخــه هـاروت شــد |
| شـکـل نظـامی کـه خـیال مـنسـت | جــانـور از ســحــر حــلــال مـنـســت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
