بــدیـنـســان کـز غـمـت بــر خــاک دارم هـر زمـان پــهـلـواز آهـن بــادیـم یـا سـنـگ، نـه از اسـتـخـوان پــهـلـوتــو شــب بــر بــســتــر نــازی و مــ…
| بــدیـنـســان کـز غـمـت بــر خــاک دارم هـر زمـان پــهـلـو | از آهـن بــادیـم یـا سـنـگ، نـه از اسـتـخـوان پــهـلـو |
| تــو شــب بــر بــســتــر نــازی و مــن تــا روز، در کــویــت | مـیان خـاک و خـون غـلـطـان ازین پـهلـو، از آن پـهلـو |
| خـیـالـی مـانـدم از دسـتــت، بــرهـنـه چـون کـنـم خـود را | کـه بـر اندام مـن یک یک شـمـردن مـی تـوان پـهلـو |
| چــنـیـن شـبــهـای بــی پــایـان و مـن بــر بــسـتــر انـدوه | از آن پـهـلـو بـریـن پـهـلـو، وزیـن پـهـلـو بـر آن پـهـلـو |
| اگـــر بـــالـــا کـــنــی یــک گـــوشـــه ابـــرو، فـــرو مــانــد | مـه نـو کــز بــلــنـدی مـی زنـد بــا آســتــان پــهـلـو |
| وفـــاداری بـــیـــامـــوز از خـــیــال خـــویــشـــتـــن بـــاری | کـه از مـن وانـگـیـرد روز تــا شــب یـک زمـان پــهـلـو |
| کــنـارم گــیـر تــا بــر هـم نـشــیـنـد پــشــت و پــهـلـویـم | که دل بیرون شده ست و مانده جایی در میان پهلو |
| تو خوش می خسپ کز خواب جوانی بس که سرمستی | بـه هر پـهلو که می خسپـی نمی گردی از آن پـهلو |
| مـن و شـبــهـا و خــاک در کـه داد آن بــخــت خــســرو را | کـه بـهـر خـواب پـهلـویت نـهـد، ای داسـتـان، پـهلـو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
