آمـد ای سـیـد احـرار! شـب جــشـن سـدهشـب جـشـن سـده را حـرمـت، بـسـیار بـودبـرفـروز آتـش بـرزیـن کـه درین فـصـل شـتـاآذر بــــرزیــــن پــــیــــغــــ…
| آمـد ای سـیـد احـرار! شـب جــشـن سـده | شـب جـشـن سـده را حـرمـت، بـسـیار بـود |
| بـرفـروز آتـش بـرزیـن کـه درین فـصـل شـتـا | آذر بــــرزیــــن پــــیــــغــــمــــبــــر آذار بــــود |
| آتــشــی بــایـد چــونـانـکـه فـراز عــلـمـش | بـــــرتــــر از دایــــره گــــنــــبـــــد دوار بــــود |
| چـون ز گـردون بـر ازین سـلـسـلـه زر اندود | قـرص خـورشـید، فـرو خـفـتـه، نگونسـار بـود |
| آتــش و دود چــو دنـبــال یـکـی طـاووسـی | کــه بـــر انــدوده بــه طــرف دم او قــار بـــود |
| وان شرر گویی طاووس بـه گرد دم خـویش | لؤلؤ خـــرد فــتـــالــیــده بـــه مــنــقــار بـــود |
| چون یکی خیمه مرجان ز برش نافه مشک | کـه ســمـنـبــرگ بــر آن نـافــه عــطــار بــود |
| یا چـو زرین شـجـری در شده اطراف شجـر | کــه بـــر او بـــر ثــمــر از لؤلؤ شــهــوار بـــود |
| بـاغبـان این شجـر از جـای بـجنبـاند سخت | تــا فــرو بـــارد بـــاری کــه بــراشــجــار بــود |
| می خور ای سید احرار، شب جـشن سده | بـــاده خــوردن بـــلــی از عــادت احــرار بــود |
| زان می ناب، که تـا داری در دست و چـراغ | بــاز دانــســتــنــشــان از هــم دشــوار بــود |
| هرکه را کیسه گران ، سخـت گرانمایه بـود | هرکه را کیسه سبک ، سخت سبکسار بود |
| من بـر خـواجـه روم تـا دهدم سـیم بـسـی | تــا مــرا نــیـز بــه نــزدیـک تــو مــقــدار بــود |
| هـسـت جـبــار ولـیـکـن مـتـواضـع گـه جـود | مـتـواضـع کـه شـنـیـده سـت کـه جـبــار بـود |
| طـالـب شـعـر و جـوانمـردتـرین همه خـلـق | آن جــوانـمـردســت کـو طـالـب اشـعـار بــود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
