گـــوهــر آمـــای گـــنـــج خـــانــه رازگـنـج گـوهـر چـنـیـن گـشـایـد بـازکـاسـمـان را تــرازوی دو ســرســتدر یکی سنگ و در یکی گهرستاز تـــــرازوی او…
| گـــوهــر آمـــای گـــنـــج خـــانــه راز | گـنـج گـوهـر چـنـیـن گـشـایـد بـاز |
| کـاسـمـان را تــرازوی دو ســرســت | در یکی سنگ و در یکی گهرست |
| از تـــــرازوی او جــــهــــان دو رنــــگ | گـه گـهـر بـر سـر آورد گـه سـنـگ |
| صــلــب شــاهـان هـمــیـن اثــر دارد | بــچــه یــا ســنــگ یـا گــهــر دارد |
| گــاهـی آیـد ز گــوهــری ســنــگــی | گــاه لــعــلــی ز کــهـربــا رنـگــی |
| گوهر و سنگ شد بـه نسـبـت و نام | نــســبـــت یــزدگــرد بـــا بــهــرام |
| آن زد و این نـواخـت این عـجـبـسـت | سـنگ بـا لعل و خـار بـا رطبـسـت |
| هـرکـه را ایـن شـکـسـتـه پــائی داد | آن لــطــف کــرد و مــومـیـائی داد |
| روز اول کـــه صـــبــــح بـــهـــرامـــی | از شــب تــیــره بـــرد بـــدنــامــی |
| کــوره تــابــان کــیـمــیـای ســپــهــر | کـاگـهی بـودشـان ز مـاه و ز مـهر |
| در تـــرازوی آســـمــان ســـنــجـــی | بــاز جـسـتـنـد سـیـم ده پـنـجـی |
| خــود زر ده دهــی بــه چــنــگ آمــد | در ز دریــا گـــهــر ز ســـنــگ آمــد |
| یـــافـــتـــنـــد از طـــریــق پـــیــروزی | در بـــزرگـــی و عـــالـــم افـــروزی |
| طـالعـش حـوت و مشـتـری در حـوت | زهـره بــا او چــو لـعـل بــا یـاقـوت |
| مــــاه در ثــــور و تـــــیــــر در جــــوزا | اوج مــــریــــخ در اســــد پــــیـــدا |
| زحـــــل از دلـــــو بـــــا قـــــوی رائی | خـــصــم را داده بـــاد پـــیــمــائی |
| ذنـــــب آورده روی در زحــــــلــــــش | وآفــتــاب اوفــتــاده در حــمــلــش |
| داده هـر کـوکـبـی شـهـادت خـویش | همچو بـرجیس بر سعادت خویش |
| بــا چــنـیـن طـالـعـی کـه بــردم نـام | چـون بـه اقـبــال زاده شـد بـهـرام |
| پـــدرش یـــزدگـــرد خـــام انـــدیــش | پـخـتـگی کرد و دید طـالع خـویش |
| کـانچـه او می پـزد همـه خـامـسـت | تـخـم بـیـداد بـد سـرانـجـامـسـت |
| پیش از آن حالتش بـه سالی بیست | چـنـد فـرزنـد بـود و هیچ نـزیسـت |
| حــکــم کــردنــد راصــدان ســپـــهــر | کـان خـلـف را کـه بـود زیـبـا چـهـر |
| از عـــجـــم ســـوی تـــازیـــان تـــازد | پـــرورشـــگـــاه در عـــرب ســـازد |
| مــگــر اقـــبـــال از آن طـــرف یــابـــد | هـرکـس از بـقـعـه ای شـرف یابـد |
| آرد آن بــقــعــه دولــتــش بــه مـثــل | گــرچــه گـفــتــنـد لـلـبــقــاع دول |
| پــــدر از مــــهـــر زنــــدگــــانــــی او | دور شـــد زو ز مـــهـــربـــانـــی او |
| چـون سـهـیل از دیـار خـویـشـتـنـش | تـــخــت زد در ولــایــت یــمــنــش |
| کـس فـرسـتــاد و خـوانـد نـعـمـان را | لـــالــه لــعـــل داد بـــســـتـــان را |
| تـا چـو نـعـمـان کـنـد گـل افـشـانـی | گــردد آن بــرگ لــالــه نـعــمـانـی |
| آلــــت خــــســــرویــــش بـــــر دوزد | ادب شـــــاهـــــیــــش درآمـــــوزد |
| بــرد نـعــمــانـش از عــمــاری شــاه | کــرد آغــوش خــود عــمـاری مـاه |
| چــشــمـه ای را ز بــحــر نـامـی تــر | داشـت از چـشـم خـود گرامی تـر |
| چــون بــرآمــد چــهــار ســال بــریـن | گـور عـیـار گـشــت شــیـر عــریـن |
| شــاه نــعــمــان نــمــود بــا فــرزنــد | کای پـسـر هسـت خـاطرم دربـند |
| کاین هوا خشک وین زمین گرمست | وین مـلـک زاده نـازک و نـرمـسـت |
| پـــرورشـــگـــاه او چـــنـــان بــــایـــد | کـز زمـین سـر بـه آسـمـان سـاید |
| تــا در آن اوج بـــرکــشــد پـــرو بـــال | پــرورش یـابــد از نـسـیـم شـمـال |
| در هــوای لـــطـــیــف جـــای کـــنــد | خــواب و آرام جـــان فــزای کــنــد |
| گــوهــر فــطــرتــش بـــمــانــد پــاک | از بـخـار زمـیـن و خـشـگـی خـاک |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
