قالب شعر: غزل

ای دل بگو از این زمانه ی بی‌برقی و ز آب

گویی که مصرف بی رویه جهان را نمود خراب

آن شیر آب که باز است و می‌رود چنین

گوید که نیستی و از دنیا نداری تو تاب

لامپ‌ها شب تا سحر روشن دریغ ز خواب چشم

انگار کرده‌ا‌یم شهری پر از ماه و آفتاب

هرکس به فکر خویش و آسایش تن است

کو آنکه بندد دست اسراف از پی ثواب

کولر به اوج سرما و همسایه قطع برق

آخر چه شد این منطق و این عقل انتخاب

قبض هم که آید و قلب‌ها بلرزد ز نرخ آن

این است جزای تو زین مصرف بی‌حساب

اکنون که خشک شده چشمه و رودخانه‌ها

حسرت خوریم به جرعه‌ی آبی و می شویم کباب

دقت به مصرف کنیم  نیست کسی بفکر

ورنه که آب و برق شود نایاب و میشود سراب

برق گر نبود خاموشی و آب گر نبود تشنگی

جوییم این دو نعمت خالق تا نگرددش خراب

یخچال خالی و قبض گران آری همین پایان کار

بی جا به مصرف دنیا نموده ایم حساب

اندیشه کن آدینه به فردا به نسل خود

ورنه دنیا می‌شود بر تو سراسر التهاب

آب و برق مصرف نما در زندگی با اعتدال

بشنو این پند مرا ای دوست تا یابی صواب
شاعر: خداداد آدینه