سمانه حاتمی
به بغض آلود ترین حالت ممکن گنگم…
چه کسی دید که من بدون تو می مردم
دل سپار و ره سپار و جان سپار…
نکته به انجام که من به بودنت مجتاجم
این تعلق که ببینی، تو به جانم!
الفت عشق و شب تار وصال است
اکنون به مثال، به روی تو می گویم
دل سپار و ره سپار و جان سپار…
نه که مِثل و مَثَل من باشی …
گفته باشم، که دمی جای دل من باشی
تو چه از عالم و عشق ابدی می دانی
شاید قدمی ثابت من، می ماندی…
اگرش از دل و جان و ره عشق میخواندی…/.
سمانه حاتمی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
